Tijdens de Gentse Feesten is de Bibliotheekstraat een doorgangsweg waar schoenen, sandalen, sloefen, sletsen, slippers, espadrilles, klompen, pantoffels, baskets, veelkleurige teennagels, laarsjes en blote voeten schuifelen, aarzelen, rechtsomkeer maken, een danspasje plaatsen, drentelen, sprongetjes maken, in een kringetje gaan staan, al eens over een waterslang of drempel struikelen.
Dit jaar was dat niet anders. Wie de passage maakte tussen de Sint-Jacobskerk en het Baudelopark, koos voor minstens een van deze feestelijke bewegingsvormen, vaak in gezelschap van gelijkgestemde schoeisels die soms dezelfde besluiteloosheid etaleerden.
En toch. Met onze Gentse stand van de Grootouders verstoorden we af en toe deze stroom met een kleine steen in de rivier (dank u, Bram). We wierpen zeker geen dam op: we beperkten ons tot de uitnodiging aan passanten om gewoon even 2 seconden stil te staan. Twee seconden stroomonderbreking zeg maar, symbolisch, om misschien eventjes in het midden van alle feestgewoel te reflecteren over klimaat en alle gevoelige en heikele problemen die daarmee samenhangen.
We hielden woord, waren niet opdringerig: na 2 seconden zeiden we spontaan en licht buigend: dank u wel voor uw medewerking! Maar met velen raakten we dan toch aan de ‘babbel’, een gedachtewisseling die vaak aanknoopte met vragen, geplukt uit het dagelijkse leven, over klimaat en consumptiegedrag, bijvoorbeeld. Soms geholpen door suggestieve vragen op pancartes die aan de stand waren uitgehangen, licht spelend in wind, op zoek naar antwoorden. Gesprekstof. Stof voor reflectie, om… even bij stil te staan, inderdaad.
Klik, klik! Met instemming van de passanten die halt hielden, maakten we foto’s van het schoeisel dat even de remmen dichtkneep voor de krijtlijn die we rechtlijnig hadden aangebracht tussen onze stand en de overkant.
Het moest vlug gaan, we hadden maar 2 seconden…
Heel veel mensen reageerden welwillend en met de glimlach. Opvallend veel jongeren staken hun duim op, in groepjes, kwamen even aan de stand staan. En gezinnen, vriendinnen, vrienden, al eens een afgestapte fietser, een rolwagen. Oud, jong, piepjong, gearmd, gevleugeld, vrolijk, fronsend, bezorgd, soms al licht aangeschoten.
Behalve de onvermijdelijke klimaatontkenner waarmee geen zinnig gesprek te voeren valt, ontmoetten we bezorgde en betrokken mensen, zelfs in die sfeer van de Feesten. Hun ernst en bekommernis oversteeg onze aanvankelijke schroom.
We noteerden mailadressen van behoorlijk wat geïnteresseerden, gaven een vliegerke (Gents voor flyer!) mee, af en toe een brochure. Met sommigen voerden we wel tot vijftien minuten lang een gesprek, dat vaak echt diep ging.
Dat deed deugd. Dit bleek een onverwacht geslaagde formule, niet opdringerig, niet storend, maar uitnodigend, prikkelend. Met onze Gentse vrijwilligers in een beurtrol, vaak elkaar overlappend door het eigen enthousiasme, tof samenwerkend…
Een bijzonder grappig moment, helaas niet fotografisch vastgelegd, was de plotse overbevolking in onze tent toen er een bui losbarstte en mensen ‘klimaatbewust’ onder onze partytent kwamen staan. Een moment van hilariteit, Gentse leute zelfs.
En toen hernam het schuifelen, aarzelen, rechtsomkeer maken, de danspasjes, het drentelen, de sprongetjes. En het struikelen, niet over de waterslangen en drempels, maar een beetje over ongemakkelijke waarheden die als bobbels en groeven voortaan in de Bibliotheekstraat te zien zijn.
#stsstl:
Bie, Dirk, Frans, Janes, Katty, Koen, Lieve, Marc, Mia, Philip, Pieter, Vera: we vormden een fantastisch team ‘Gentse Neuzekes’
Alle illustraties: © GvhK, eigen foto’s
Wat een wijs initiatief… dat zou meer moeten gebeuren, ongedwongen, geprikkeld worden om even stil te staan bij klimaat en zoveel problematieken, die vaak in de drukte van t leven aan ons voorbij gaan…