We zijn vereerd dat we Abdel Rahman El Bacha nu Ambassadeur van Grootouders voor het Klimaat mogen noemen.
Abdel El Bacha is een pianist van wereldklasse. Toen hij tien was trad hij al op met orkest. Op zijn twaalfde ontdekte hij Chopin: een coup de foudre, zegt hij, muziek recht uit het hart. In 1978 (hij was toen 19) won hij de Elisabethwedstrijd piano. Hij overtuigde zowel de jury (Grote Prijs Koningin Elisabeth van België) als het publiek (publieksprijs).
Met prestigieuze orkesten van over heel de wereld speelt hij zijn repertoire van meer dan 60 concerto’s, van Bach tot Prokofjev, met een voorliefde voor Chopin en Beethoven.
Hij voerde het volledige piano-oeuvre van Chopin uit, live en uit het hoofd, en nam het ook helemaal op (12 cd’s). Idem met de complete sonates van Beethoven.
Voor zijn grammofoonplaten met het vroege werk van Prokofjev ontving hij in 1983 de Grand Prix de l’Académie Charles Cros uit de handen van de weduwe van Prokofjev. In 2002 kreeg hij de Médaille de l’Ordre du Mérite van de Libanese president.
Hij doceert aan het Koninklijk Conservatorium Brussel en is doctor honoris causa van de KULeuven.
Abdel Rahman El Bacha schreef een roerende motivatietekst. (U kunt desgewenst de vertaling kiezen).
Retrouver la santé de la terre et le bonheur d’y vivre
Certes les époques où la pureté de l’air et de l’eau, où la clarté de la lumière, à profusion partout sur la terre, le bien commun des riches comme des plus pauvres, sont maintenant, hélas, révolues. Et l’on voit bien comment, pour passer leurs vacances, la plupart des familles consacrent un budget conséquent et recherchent les rares lieux, parfois lointains, pour retrouver et profiter – mais pour combien de temps encore ? – de ces biens qui rendent la vie heureuse, avant de retrouver pour un temps bien plus long, la vie moderne, où l’air est pollué, où le vrai silence est rare, où la qualité saine de l’alimentation est difficile à obtenir, et le plaisir de l’œil de plus en plus inexistant.
En tant qu’artiste, j’ai toujours été attaché à la beauté qui nous entoure et qui comble nos sens :
1 – le silence, bercé par les chants de la nature, les oiseaux, les ruisseaux, les feuillages, les vagues… sources inspirantes pour les plus grands parmi les musiciens.
2 – les couleurs, infinies dans leurs nuances grâce à la clarté de l’air, qui réjouissent l’œil : celles des fleurs notamment. Les ciels purs, qui offrent la nuit un spectacle d’une beauté astronomique.. Ces spectacles, ces formes et ces couleurs ont inspirés les plus grands peintres.
3 – Les parfums de la terre, des bois, des fleurs, source d’inspiration pour les grands poètes de tout temps, et qui nous donnent envie d’inspirer joyeusement et pleinement, en oxygénant nos poumons, indispensables à une vie saine.
4 – les plaisirs gustatifs, qui sont aussi un bien inestimable pour notre santé : les fruits et les légumes réjouissent notre palais, quand ils ne sont pas intoxiqués par les produits chimiques que nous avons inventés ; nous avons été ingrats envers notre mère la terre, et avons oublié la valeur du bien-être et le pourquoi de la vie.
L’être humain, qui s’est autoproclamé l’être le plus intelligent sur la terre, pourrait passer pour non seulement le plus bête mais aussi le plus méchant des êtres vivants, car il a beaucoup œuvré pour la destruction et la mort des espèces vivantes, sans qui il n’aurait jamais pu voir le jour. Le but de la vie est d’être et de rendre heureux, l’un ne peut pas aller sans l’autre.
Assainir la terre devient un devoir sacré et un chemin inévitable pour retrouver le bonheur, le nôtre, celui de nos enfants et de nos petits-enfants. On nous rabat les oreilles avec cette fameuse « croissance », en réalité dégénérescence de la logique vitale la plus élémentaire. Le choix qui ferait prévaloir le profit purement financier à la qualité de la vie, est une course vers la mort, un suicide collectif non consenti, le plus grand de tous les crimes de l’histoire de l’humanité, sa fin la plus absurde.
Opnieuw een gezonde aarde mogen vinden en het geluk er te mogen wonen
Jazeker, de tijden dat de aarde overal baadde in zuivere lucht, klaar water en helder licht – gemeengoed van iedereen, rijk of arm – die tijden zijn nu, helaas, vergangen.
We zien ook hoe veel gezinnen een aardig bedrag spenderen aan vakanties waarvoor ze exotische bestemmingen, vaak veraf, opzoeken waar ze – maar hoelang zal dat nog mogelijk zijn? – genieten van waarden die het leven gelukkig maken, om zich daarna opnieuw, voor een veel langere tijd, in het moderne leven te storten, waar de lucht vervuild is en echte stilte zeldzaam, waar gezonde voeding moeilijk te vinden is en er voor het oog minder en minder te genieten valt.
Als kunstenaar was ik altijd verknocht aan de schoonheid rondom ons, aan de schoonheid die onze zinnen beroert:
- stilte, liefelijk ingebed in de natuurlijke zang van vogels, beekjes, gebladerte, golven. Inspiratiebron voor de grootste musici
- kleuren, dankzij de heldere lucht oneindig geschakeerd en een lust voor het oog – vooral de bloemen. Zuivere luchten die de nachten hun spectaculaire, kosmische schoonheid schenken die de grootste schilders inspireerden met vormen en kleuren
- geuren van aarde, bossen, bloemen. Inspiratie voor de grootste dichters van alle tijden, die ons aansporen voluit te genieten, zuurstof voor onze longen, onmisbaar voor een gezond leven.
- de smaak, nog zo’n onschatbaar goed voor een gezond leven. Fruit en groenten strelen ons verhemelte, tenminste wanneer we ze niet vergiftigd hebben met chemische producten die we hebben uitgevonden. We zijn onze moeder aarde ondankbaar, we zijn de waarden vergeten van welbevinden en de essentie van het leven.
De menselijke soort, die zichzelf tot het meest intelligente aardse wezen heeft uitgeroepen, kunnen we het domste en ook het meest kwaadaardige van alle levende wezens noemen, omdat ze er alles aan heeft gedaan om de levende wezens te vernietigen en te doden, soorten aan wie zij haar bestaan te danken heeft. Het doel van het leven is gelukkig te zijn en gelukkig te maken, het ene kan niet zonder het andere.
De aarde gezond maken, dat wordt een heilige opdracht, het onvermijdelijke pad om het geluk te hervinden. Ons geluk, het geluk van onze kinderen en kleinkinderen. We worden om de oren geslagen met de zgn. “groei”, die in werkelijkheid een ontaarding is van de meest elementaire logica van het leven. De keuze die puur financieel profijt boven levenskwaliteit zou plaatsen is een wedloop naar de dood, een collectieve zelfmoord-zonder-toestemming, de grootste misdaad van de mensheid, haar meest absurde einde.
Hartelijk welkom, Abdel Rahman El Bacha!
Foto: © Nicolas Draps (nicodraps.com)
Reactie toevoegen