Met tienduizend zijn jullie sinds vandaag, volgers van onze Facebookpagina.
In nauwelijks drie jaar tijd… Wauw!
Daar gaan we niet onszelf voor op de borst kloppen. Over hoe goed we het wel doen en wat we al hebben bereikt. We staan immers nog maar aan het begin van de strijd voor een leefbare toekomst voor onze kleinkinderen.
Vandaag willen we vooral jullie, elk van die tienduizend, een hart onder de riem steken.
Iemand schreef een paar jaren geleden dat de grootste dreiging voor ons overleven op deze aarde het geloof is van zo velen dat ‘iemand anders’ het klimaatprobleem wel zal oplossen.
De politiek, het bedrijfsleven, de wetenschap, Greenpeace, de Grootouders voor het Klimaat… Ergens is er een deus ex machina die onze exuberante uitstoot aan CO2 met een vingerknip gaat wegtoveren. En er zijn er genoeg die slapend rijk worden zo lang wij dat blijven geloven.
Vandaag willen we jullie, elk van die tienduizend, bedanken, omdat jullie steeds beter begrijpen dat we zelf de handen uit de mouwen gaan moeten steken.
Door onze levensstijl aan te passen? Dat ook, ja. We staan immers voor ingrijpende veranderingen in ons samenleven. Dat vraagt een hoop mensen die niet voortdurend met de hakken in het zand gaan staan en bereid zijn om met een grote dosis flexibiliteit en veerkracht een andere samenleving vorm te geven. Een waar de economie opnieuw in dienst staat van de samenleving, en niet in dienst van een kleine groep aandeelhouders die zich zonder de minste schaamte verrijkt op de rug van wie het vandaag al niet breed heeft. Een leefbare toekomst is voor alles een rechtvaardige toekomst, voor al wie hier bij ons en elders in de wereld het hardste lijdt onder de klimaatontwrichting.
Maar de grote dossiers vandaag in Vlaanderen – het energiedossier, 3M, Ineos Project One, Oosterweel en onze mobiliteit, betaalbaar wonen – bewijzen dat vooral bij politiek en bedrijfsleven elk gevoel van urgentie nog steeds ontbreekt. De klimaatwetenschap is duidelijk: als we een leefbare toekomst willen voor onze kleinkinderen, dan moeten we nu beslissende keuzes maken.
Daarom zijn we vandaag blij dat we al met 10.000 zijn.
Is het genoeg? Beslist niet. Maar het is in elk geval een goed begin.
Als elk van jullie nu ook iemand anders motiveert om de klimaatontwrichting ernstig te nemen, dan zijn we straks met 20.000.
Of zoals Remco Campert jaren geleden schreef:
“Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden
zoals storm met zacht geritsel in de tuin
of de kat die de kolder in zijn kop krijgt
zoals brede rivieren
met een kleine bron
verscholen in het woud
zoals een vuurzee
met dezelfde lucifer
die een sigaret aansteekt
zoals liefde met een blik
een aanraking iets wat je opvalt in een stem
jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet
en dan die vraag aan een ander stellen.”
Reactie toevoegen