Homo sapiens is bezig de zesde massa-uitsterving te organiseren door de klimaatopwarming te laten voorthollen. Dat concludeert het onderzoeksteam van Emily Judd. Gaan we te snel van een Coolhouse naar een Warm- of Hothouse, dan kan het leven immers niet volgen.
Kan een rechter klimaatactivisten zwaar sanctioneren voor vreedzame acties tegen het op de lange baan schuiven van noodzakelijk klimaatbeleid door overheden? Of is burgerlijke ongehoorzaamheid een noodzakelijk signaal aan overheden die hun verantwoordelijkheid ontwijken?
Op 26 juli is Parijs gaststad voor de Olympische Zomerspelen. 2024. Het zouden de duurzaamste spelen ooit worden, zo luidt althans de ambitie van het IOC. Maar is dat ook zo? Jan Stel plaatst daar enkele kanttekeningen bij!
Klimaatwaanzin of ‘Climate Madness’ bestaat. En het is ultrarechts, niet de wetenschap of kritische burgers, die er een patent op hebben. Zij blijven investeren in ‘fossiel’ en criminaliseren actievoerders in plaats van het roer om te gooien. Waanzinnig, gewoon.
De Zwitserse KlimaSeniorinnen zorgden voor een game changer in het klimaatactivisme. De krasse klimaatoma’s hebben geen steen in een rivier verlegd. Ze hebben er gelijk een hele berg in gekieperd.
Wist je dat de klimaatuitstoot van oorlogen en andere militaire activiteit niet wordt meegerekend bij de wereldwijde broeikasuitstoot, terwijl het gaat om de vierde grootste CO2-bron ter wereld!
Burgerlijke ongehoorzaamheid. In hun schitterend boekje ‘Je bent jong en je wil wat toekomst. Een redelijk radicaal verhaal’ leggen auteurs Jantijn Anema en Hannah Prins op een voortreffelijke manier uit waarom ze daarvoor kiezen: voor hun TOEKOMST!
Op 1 december 2023 werden de European Grandparents for Climate oftewel EGC formeel opgericht in Brussel. De aanloop ernaartoe was spannend en vol verrassingen. Hier en daar was er weerstand om de in 2020 opgerichte ‘praatclub’ om te vormen tot een actieve nieuwe organisatie. Uiteindelijk is dat gelukt. En hoe!
Hittegolven en extreme regens, ze laten er geen twijfel over dat de klimaatcrisis volop bezig is. Ons huis staat in brand. Maar in Davos en in Vlaanderen is het business as usual. Onverantwoord!
Klimaatcrisismoe… je zou het bijna worden als je de ontwikkelingen in vooral het kneuterige Vlaamse en het Belgische politieke landschap vergelijkt wat er in de echte wereld om ons heen aan het gebeuren is. Onverantwoordelijk gedrag en volstrekt gebrek aan zorg voor toekomstige generaties is daar schering en inslag.
Zijn we niet het ‘Tijdperk van Frankenstein’ aan het creëren in plaats van een glorierijk ‘antropoceen’? Met El Niño komt er een bovennormaal warme zomer aan én de zekerheid dat we op weg zijn naar ruim meer dan 2°C opwarming.
Jan Stel las WIJ, AARDE en viel herhaaldelijk van zijn stoel van dit staaltje van ‘religieus ecomodernisme’. Meer weten? Lees zijn uitvoerig commentaar!
Het is tegenwoordig niet zo moeilijk om depressief te worden van de wereld om je heen. Politici en CEO’s van grote internationale bedrijven, die respectievelijk de grote problemen van deze tijd niet oplossen of alleen maar woekerwinsten willen maken, veroorzaken frustratie vanwege het onrecht dat ze in stand houden. Het IPCC-syntheserapport, dat zowel een kans schetst, als er werkelijk daadkrachtig wordt ingegrepen, als een totaal andere, te warme wereld dan nu, kan – begrijpelijkerwijze – tot klimaatangst leiden. Toch zijn er positieve signalen, want de jeugd heeft wel degelijk de toekomst. Dat wordt in dit blog toegelicht aan de hand van een paar voorbeelden. De jeugd heeft niet alleen de toekomst maar is ook die toekomst.
Dr. Sultan Ahmed Al Jabar, groot geworden in de nationale olie-industrie, is door de Verenigde Arabische Emiraten benoemd als voorzitter van COP28 in Dubai. De klimaatbeweging is in rep en roer, omdat deze benoeming een signaal van de fossiele industrie kan zijn dat men probeert het roer van dit VN-proces over te nemen.
Tine Hens, De wereld die wij delen overtuigde Jan Stel helemaal. ‘Een pareltje’ noemt hij het. Voor onder de kerstboom…!
COP27 in Sharm El-Sheikh in het dictatoriale Egypte zit erop. De facelift van de stad kostte ruim US$ 600 miljoen. Maar ondanks alle beperkingen was het na COP26 in Glasgow, de drukstbezochte COP ooit. De resultaten zijn echter allerbelabberdst en doen geen recht aan de urgentie van de klimaatcrisis. Hoopgevend is wel de oprichting van het nieuwe Loss and Damage fonds om verlies en schade door klimaatverandering te compenseren, al gaat het voorlopig om een lege doos oftewel een placebo-fonds.
Laat Ben Rawlence je meevoeren op een korte, maar indrukwekkende reis om de wereld. De trip volgt de Arctische boomgrens en leert wat ons op lagere breedten te wachten staat. Lezen dus, deze Boomgrens!
Het is zondag 23 oktober kwart voor vijf in de namiddag. Ik heb mijn aansluiting in het volledig in de steigers staande stationsgebouw van Mechelen net gemist. De trein naar Puurs gaat maar om het uur. Met mijn rugzakje en het bekende hesje van de Grootouders slenter ik naar buiten. Ook daar is het één en al rust. Een bus rijdt me bijna van de sokken. Ik wacht braaf tot de tweede bus mij al ronkend is gepasseerd. Het terras van Café Boeskammeree is open. Ik plof op een stoel, bestel zowaar een Westmalle, en denk terug aan een bijzondere dag in Brussel.
Waterstof, de droom van de toekomst. Wie wil dat niet? Er is al jaren sprake van deze nieuwe brandstof, die de zorgen over de CO2-uitstoot doet smelten als sneeuw voor de zon. En nu is het dan zo ver. Na een reeks proefprojecten rijdt er een waterstoftrein door de Noord-Duitse polders. Waar blijft België?
Echt onder de indruk van De wereld red je niet is onze recensent Jan Stel niet. Het boek oogt mooi en wie kennis wil maken met het ecomodernistisch denken vindt hier zijn gading. Wees niet verbaasd over ronduit foute beweringen en een verwrongen opvatting over het ‘rentmeesterschap’ van de mens. Jan Stel houdt je wel bij de les!
