Om aandacht te geven aan het thema rechtvaardigde transitie, nodigden we op 7 februari Erik Vlaminck en het Hof van Savooien uit.
De voorziene 80 zitjes waren in een mum van tijd uitverkocht en dit is het relaas van een pakkende avond waarin humor, ontroering en verontwaardiging een perfecte mix vormden.
Regisseur Pier De Kock opende de avond met het inclusieve Hof van Savooien. Deze 8 mensen brachten getuigenissen uit het leven van mensen die in armoede leven.Ze spraken over beschimmelde woningen, over de alledaagse stress om de eindjes aan elkaar te knopen, over de angst voor de deurwaarder omwille van een onbetaalde rekening van een ziekenwagen.
Ze maakten duidelijk hoe het is om onderaan de ladder te staan: “Elke besparing is een slag in ons gezicht.” We kregen nog deze doordenker mee: “Als ik eten geef aan de armen, noemen ze me een heilige. Als ik vraag waarom de armen geen eten hebben, noemen ze me een communist.”
Erik Vlaminck is bekend van zijn ‘Brieven van Dikke Freddy’, maar ook als auteur van romans en als huisauteur van het theatergezelschap Tutti Fratelli. Zijn aanklacht: “Ik schrijft al 32 jaar brieven van Dikke Freddy, en al die jaren is de armoede alleen maar erger geworden.”
We citeren enkele zinnen:
- “Ik heb geen huis om te isoleren. Kan ik dan subsidie krijgen voor de aankoop van thermisch ondergoed?”
- “Armoe is als drijfzand: bij elke stap die je zet, word je er verder in vastgezogen.”
- “Economie is ook een godsdienst.”
We konden helemaal meeleven met de man die door omstandigheden in armoede terechtkomt, dakloos wordt en uiteindelijk in de gevangenis belandt. Daar is hij blij mee. Eindelijk zal hij een bed hebben, eten, een warme plek, propere kleren… en sokken!
Doorheen het verhaal gaf Erik Vlaminck commentaar over de tombola van kasticketjes, de speedypass waarmee wie geld heeft voorrang krijgt in pretparken, en over de beweegbare toiletten in Oostende. Ze kostten € 100.000 per stuk. Als de winkelende massa uit het straatbeeld verdwijnt, verdwijnen ook de toiletten. Wie geen huis heeft en dan wildplast, riskeert een gasboete van 90 Euro. Ook dat is het leven van een dakloze.
Erik Vlaminck praat niet enkel over armoede, en wil er vooral geen geld aan verdienen. De vergoeding voor deze avond schenkt hij integraal aan sociaal-artistieke projecten.
Daarnaast is hij actief bij PEN, de internationale schrijversorganisatie die vrede wil bevorderen en opkomt voor schrijvers die omwille van hun pen in de gevangenis belandden. Daarom werd er vanavond een symbolische stoel vrijgehouden voor de Egyptische dichter en schrijver Galal El Behairy. Hij werd aangehouden in 2018 omdat hij de songtekst Balaha geschreven had en daarin impliciet president Sisi bekritiseerde.
Illustratie: eigen foto © gvhk.be
Reactie toevoegen