Christina von Wackerbarth werd in Vlaanderen vooral bekend toen ze van 1999 tot 2003 algemeen directeur televisie bij de VRT was. Vóór die tijd gaf ze eerst enkele jaren les in Vlaanderen en Italië (ze studeerde Romaanse filologie in Antwerpen), maar ze kwam gauw in journalistieke en leidende functies terecht bij diverse tijdschriften. Ze was o.m. COO bij de internationale tijdschriftendivisie van de VNU in Haarlem. Vanaf 2004 is ze actief in het internationale bedrijfsleven: INSEAD, Barco, Mobistar… Op dit ogenblik is ze voorzitter van Close the Gap vzw, een internationale sociale onderneming met als missie de digitale kloof in de wereld te dichten door educatieve, sociale en medische projecten in ontwikkelingslanden te steunen met informaticamaterieel.
Maar vooral is Christina von Wackerbarth een vrouw met een warm hart voor de problemen in de wereld. Het is geen verrassing dat ze bereid is ambassadeur voor Grootouders voor het Klimaat te worden. We zijn zeer opgezet met de steun van deze internationale media-expert en ondernemer. Haar motivatiebrief leest u hier:
Al een aantal jaren bekruipt me het gevoel dat het zo niet verder kan, dat de roofbouw die op steeds grotere schaal wordt gepleegd op onze planeet, onherstelbare schade aanricht. Het gaat van de onzichtbare, lokale vijand van het fijn stof, dat uiteindelijk miljoenen levens blijkt te verkorten. Het loopt over fracking-boringen die grote delen van Texas en andere regio’s onherstelbaar beschadigen. En het komt, recenter, naar de apocalyptische bosbranden in Australië. En nu, naar de wanhopige strijd van de lokale bevolking om hun voorvaderlijk Amazonewoudgebied te vrijwaren.
Allemaal klachten waar weinig tot niets aan gedaan wordt en die de hele mensheid naar een point of no return doen opschuiven, terwijl de poolkappen en gletsjers steeds sneller smelten, met nu ook zeer voelbare invloed op ons klimaat.
Gebeurt er misschien zo weinig omdat de machthebbers tot onze generatie behoren? Die generatie van ‘Het zal mijn tijd wel duren’, en ‘Ach, dat zijn toch gewoon natuurlijke cycli?’
Daarom wil ik – nee, moét ik- mede-ambassadeur zijn voor Grootouders voor het Klimaat. Omdat ik vrees dat het onze tijd mogelijk niét zal duren. En omdat ik de gedachte moreel niet te verantwoorden vind dat ik zou hebben gezwegen. Omdat ik de gedachte immoreel vind dat we tieners en jongvolwassenen in de steek laten en zij straks moeten opruimen wat wij hebben vernietigd… Als dat nog zou kunnen, überhaupt?
Christina von Wackerbarth
Hartelijk welkom, Christina von Wackerbarth !
Reactie toevoegen