Ons gewone leven legt het radicaal stil. We leven opgehokt. En elke dag weer vatten we het virus in enge statistieken.
Terwijl verzorgers zich uit de naad werken en daar gelukkig ook massaal applaus voor krijgen, houden anderen de moed erin met #musicdoesntstop, grappige acts en bakken creativiteit die zomaar opborrelt. Ook bij onze Grootouders. De blik verruimt en wordt scherper.
Zo evoceerde bestuurslid Leona Maes die Nieuwe Wereld waarin we plots leven in een mooie reflectie, die ze ons toestuurde. Heel herkenbaar. Heel mooi. Geert Van Istendael doorprikt intussen met Het Schrikbewind van Keizerin Corona feilloos de globaliseringsbubbel.
Nieuwe wereld.
Wandelen in de zon, onder een lucht die jaren niet zo blauw geweest is, Zonder uitwaaierende elkaar dooreen strenglende strepen van uitlaten, Wandelen met veel minder achtergrondlawaai, Onze oren verward achterlatend. En dan zie ik jou, een medemens, een stamgenoot Doorheen de geschiedenis hier aangewaaid, En ik merk vriendelijkheid, nood aan een babbel, En wij praten, over koetjes en kalfjes en Corona, En de eenzaamheid van opgesloten oudjes, Die we kennen. Die we kennen en niet kennen… En als ik verder ga… Een koppeltje, soms oud soms jong, Genietend van stille straten, zich afvragend… Moest dat nu al die drukte? Ouders met kindjes, zo mooi Een kind dat zijn eerste stapjes doet, Een nog niet geheel geschaafde kleuter, Zijn vriendje gauw een verboden knuffel gevend. En altijd weer…mensen met een masker, Angstig, snel hun weg verder zettend. Voor mij, een oud mens is het zo goed onder mensen te zijn, Sterfelijk ben ik, sterven zal ik, maar ondertussen… Wil iedereen voor mij boodschappen doen, mijn vuilbak dragen naar.. Maar dan zeg ik NEE, dan verkommer ik, Sluit men mij op … En dan denk ik… Wij moeten werken aan een toekomst met veel pleinen en parken, Wij moeten soaps vervangen door samen lachen en spelen, Een gastvrije plaats waar slachtoffers van klimaat en oorlog, Een nieuwe thuis vinden, waar we samen de groenten uit de grond halen, Een pleistertje op elkaars wond aanbrengen, Troosten bij liefdesverdriet, samen een pruimentaartje eten. Wakker worden met het geluid van kinderstemmen. Niet ver weg, maar dicht bij huis… Kunnen wij dat??? Ik wens, ik wil… en jij, jonge mens?
Korte bio: Leona studeerde Pol & Soc, was vrijwilliger bij Velt en gaf les rond de biologische landbouw. Voedselproductie en -verspilling en bodemgebruik zijn haar ding. Maar ze richtte ook een toneelgroep op in haar buurtcentrum. Leona heeft ook een eigen website www.betonnen-jungle.be én een goede pen.
Ook een Grootouder, ‘gepast tegendraads’ en met een bijzonder rake pen, is GvK-ambassadeur Geert van Istendael. Hij schreef in de laatste MO* Nieuwsbrief over Het Schrikbewind van Keizerin Corona. ‘De afgod Globalisering valt van zijn voetstuk. Eigen mondmaskers eerst.’ Een stevige aanrader!!!
Gepast tegendraads eveneens, maar in poëzievorm
Reactie toevoegen