De Ommelanden van Elvis Peeters/Nicole Van Bael – uitgeverij Podium/ Angèle – Amsterdam/ Antwerpen – 2019 – 221 blz.. Elvis Peeters is pseudoniem van Jos Verlooy (1957), die samen met zijn partner Nicole Van Bael (1963) het verhaal schreef.
Auteur boekbespreking: Marc Desmet, Grootouder voor het Klimaat
“We zijn te lang van verkeerde premissen uitgegaan. We staan niet boven de natuur, we zijn er onderdeel van. Dat moeten we durven erkennen. En de natuur is wreed, die is niet zachtzinnig, hoe mooi en liefelijk een bloementuin of een zwerm vlinders of een poesje ook lijkt. De aarde kreunt.” (p7, 2e alinea).
Het verhaal : (flaptekst)
“Een jonge fotografe is voor haar nieuwe project neergestreken in het snikhete, vergeten achterland van Europa, waar ze de dood portretteert. Wat ze zich niet realiseert, is dat de ommelanders haar bewegingen en gedragingen nauwlettend volgen. Tot ze met autopech strandt op een verlaten grintweg. Vanaf dat moment tonen de bewoners en het dorre achterland hun ware gezicht. Honderden kilometers verderop in de bruisende stad met tuinbouwtorens, maken dierbaren zich zorgen over de terugkeer van de fotografe. De almaar aanhoudende droogte drijft hen tot het uiterste.
De ommelanden is een roman over het contrast tussen stad en achterland, over verbittering en veerkracht. En bovenal over de vraag wie we tot onze groep rekenen als levensbronnen schaars worden.”
Je hebt de Stad, ergens in Europa, waar mensen verder leven zoals wij dat kennen met luxe, job(stress), cultureel leven, liefde en leed , en ja ze vliegen ook nog (naar Boston voor een congres). Landbouw gebeurt er in tuinbouwtorens, computergestuurd. Je bent als Stadsbewoner geregistreerd (of niet)… en je bent Stadbewoner omdat je er woont…. Nieuwkomers niet welkom? Enkel aan de rand van de Stad worden ze , een tijdje, gedoogd in krottenwijken. Die worden regelmatig met de grond gelijkgemaakt. Want je mag niet binnen een afstand van 5 km bouwen aan de rand van de Stad als je geen stadsbewoner bent!.
Water is schaars en de Stad is er steeds naar op zoek. Zullen ze ontzilten (bezoek aan project in USA Boston) of grondwater vanuit de Ommelanden toeleiden?
In de ommelanden, tot 100den km rond de Stad, wonen nog mensen, vooral van middelbare leeftijd of ouderen. Ze leven er in overlevingsmodus en – landbouw, technologie is van het niveau doe-het-zelf (van twee kapotte één hele maken), het regent er bijna niet, er zijn heel weinig bronnen. Sommigen wagen hun kans in de Stad (krottenwijken), anderen keren terug omdat ze er geen kansen krijgen. Af en toe zien ze verkenningsdrones van de Stad… Ze horen geruchten dat die soms schieten…
De Stad aast op hun water(aders) en is bereid om daar heel ver in te gaan….
‘De Stad’ heeft het over wij/zij. Je maakt deel uit van de kudde of niet. Voor het individu mag het leven dan belangrijk zijn, voor de kudde is het groepsbelang primordiaal en al zeker boven dat van een individu dat niet als ‘wij/ deel van de kudde’ beschouwd wordt (= de Ommelanders).
Dit leidt tot ontmenselijken van de Ommelanders en tot grootschalige, door de overheden ingekochte, privé-spionage van de Stadsmensen. Een schijn-democratische stad waar iedereen iedereen in de gaten houdt?
Het boek is een soort van dystopie over overleven in tijden van klimaatverstoring. Vlot geschreven en om over na te denken of dit het soort toekomst is die we willen… Aanbevolen lectuur.
Het huidige rechtse discours neigt heel sterk die kant op. ’Technologie redt ons (wie is ons?), klimaatadaptatie is nodig, uitsluiten van het ‘vreemde’, identitair en nationalistisch denken.
Gaan we voor een Stad-Ommelanden scenario, ruimer gezien centrum (de rijke noordelijke wereld) versus de periferie (Zuiden, zwaarst getroffen door de klimaatverstoring)? Ik kies, samen met de Grootouders voor het Klimaat, Youth for Climate en zovele anderen voor samen-rechtvaardig en verbindend!
Elvis Peeters en Nicole van Bael schreven samen ook De Ontelbaren, een boek waarin de problematiek van mensen gevlucht voor oorlog en klimaatverandering, centraal staat.
Reactie toevoegen