Dirk Avonts is prof. em. huisartsengeneeskunde aan de Gentse en Antwerpse universiteit. Samen met Wim Van Hees trekt hij Ademloos, de Antwerpse burgerbeweging die de luchtvervuiling op de kaart heeft gezet. Dirk Avonts kon letterlijk en figuurlijk stof doen opwaaien met zijn cijfers: luchtvervuiling doodt jaarlijks 8340 mensen in ons land, wereldwijd zijn dat er zeven miljoen, veel meer dan hiv, tuberculose en malaria samen, meer dan COVID-19 tot nog toe; elk jaar ontwikkelen vier miljoen kinderen astma als gevolg van luchtvervuiling. En toch is er veel minder aandacht voor.
Dirk Avonts is hoofdredacteur van het blad Huisarts Nu, een onafhankelijk wetenschappelijk tijdschrift voor huisartsen in Vlaanderen en Brussel dat ongeveer 3500 lezers heeft. We verwelkomen Dirk graag in de groep ambassadeurs van Grootouders voor het Klimaat! Lees hieronder zijn mooie motivatie.
Waarom word ik ambassadeur van grootouders voor het klimaat?
Mijn grootouders leefden eenvoudig, en ook gelukkig tevreden. Twee wereldoorlogen hadden hen gebombardeerd met het gevoel dat ‘tevreden zijn met voldoende’ al een hele stap is op weg naar een gelukkig leven. Ze keken dan ook met grote ogen naar de verwilderde consumptie-economie die losbarstte in de jaren 60. En in 1968 hadden ook wetenschappers het door. Dit kan zo niet verder, zegden de auteurs van de Club van Rome in hun boek ‘Grenzen aan de groei’.
Ik las het manifest als veertienjarige en dacht: die hebben overschot van gelijk! Want als ik toen rondom mij keek was de Schelde een open riool en verdween de ene diersoort na de andere: slechtvalken, otters en vossen. Ik dacht, nu gaat er snel een omslag komen, want zo kan het niet verder…
Vijftig jaar later ben ik erg teleurgesteld. Ik zie veel greenwashing en de term ‘duurzaam’ is totaal geërodeerd tot een schaamlapje van de zogezegd ‘groene’ economie. Strijdende milieumakkers hebben er ondertussen wel voor gezorgd dat de slechtvalk terug is in de stad, dat er vissen in de Schelde zwemmen, de otter komt piepen in de rivieren, bevers overal dammen bouwen en zwervende wolven komen kijken of er wel voldoende natuur is voor hun familie.
Hé, het kan dus echt wel veranderen! Kunnen we evolueren naar een economie van het genoeg? Gewoon voldoende produceren voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht? Zo’n ‘duurzame’ economie kan de aarde dragen. Een vanzelfsprekendheid voor mijn grootouders, maar een ver-van-mijn-bedgevoel voor de huidige samenleving. Met acties in de marge gaan we er niet komen. Er is hechte intergenerationele solidariteit nodig, én een wereldwijd beleid om de aarde te behoeden voor een faillissement. Als hebzucht en energieverslaving de aarde helemaal uitdrogen, zullen we merken dat geld, bankkaarten, bitcoins en aandelen niet eetbaar zijn…
Daarom zet ik mij in voor grootouders van het klimaat om de broodnodige samenhorigheid tussen alle generaties te versterken om hoop te geven voor al wie na ons komt.
Hartelijk welkom, Dirk Avonts!
Reactie toevoegen