Mijn dochter maakt zich zorgen. Enkele jaren geleden hebben haar vriend en zij een huisje gekocht in Ranst. Het was een uitgeleefd huis, zonder al te veel voorzieningen. Twee jaar hebben ze erin gewoond, je bent jong en je kan wel tegen een stootje.
De komst van een kindje was het moment om de renovatie op gang te trappen. Voorbije zomer begonnen ze dan met een ‘extreme make-over’. Het huis werd gestript, enkel de muren en het dak bleven staan. Voor de opbouw worden zoveel mogelijk energiebesparende maatregelen voorzien. Maar er zijn beperkingen. Dochter en vriend hebben beiden een bescheiden inkomen en de maandelijkse afbetaling van de lening neemt een zware hap uit het budget. Bovendien is de auto waarmee ze rijden dringend aan vervanging toe.
Toen de Vlaamse excellenties een klimaatplan in elkaar hadden gerammeld, waren de dochter en haar vriend toch wel onaangenaam verrast. Voor de vermindering van de uitstoot van CO2 keken de Vlaamse ministers vanuit hun vakantieoord een heel klein beetje naar landbouw en industrie. Maar aan de uitstoot van de grootste bedrijven werd niet geraakt noch aan de veestapel. En ook aan het rekeningrijden werd geen woord vuil gemaakt. Wel werd gesproken over verplichte renovaties en installaties van warmtepompen. Gas zou duurder worden. En het wagenpark zou worden geëlektrificeerd.
Mijn dochter vroeg zich af of ze nu al moeten bijsturen in de verbouwingen. Maar er is geen financiële marge meer. En hoe moet het met die auto?
Ik voelde een zure oprisping. De grootste partij in Vlaanderen heeft het altijd over de hardwerkende Vlaming. Maar het lijkt er wel op dat die hardwerkende Vlaming het klimaatplan moet realiseren. De grote jongens blijven buiten schot. Ouwe-jongens-krentenbrood, zoals onze Noorderburen het welluidend zeggen. Een plan nota bene dat de doelstellingen van de Europese Unie niet haalt. Dat laat Vlaanderen over aan Brussel en Wallonië of, godbetert, aan Bulgarije. Il faut le faire.
Wat de dochter ook erg stoorde, was dat in de discussie die erop volgde, die grootste partij in Vlaanderen onmiddellijk in de aanval ging met de andere klimaatministers in België. Met als triest hoogtepunt de discussie met energieminister Tine Van der Straeten. Dochterlief weet soms niet goed wat te denken over de kernuitstap. Maar dat de voorzitter van die partij zo lichtzinnig over kernenergie praat, vindt ze onbetamelijk: “Kerncentrales blijven gevaarlijk, in Antwerpen is er in 2014 een zorgwekkend incident geweest. Als er ooit een ontploffing komt, dan ligt ons huis in de perimeter die moet worden ontruimd.”
Tja, wat moet ik haar antwoorden? Ik raak er steeds meer van overtuigd dat de mandatarissen van de grootste partij in Vlaanderen ooit het boek Il Principe (De Prins) van de Italiaanse politicus en filosoof Niccolo Machiavelli uit de 16de eeuw als kerstcadeau hebben ontvangen. Je weet wel, de man van ‘het doel heiligt de middelen’, van de cynisch-realistische benadering van politieke macht.
Nog voor de woorden van minister Van der Straeten waren uitgeklonken, flitsten doorheen de sociale media al de betaalde advertenties om de energieminister onderuit te halen. En profileerde de partijleider, uit dezelfde partij als de Vlaamse klimaatminister van het krakkemikkige plan, zich als de verdediger van het klimaat. Ik zei het al: puur machiavellisme: ‘perceptie is realiteit’.
Nog zo’n principe van die Italiaan: ‘Indien je denkt dat iemand in de toekomst je het leven zuur kan maken, neem hem dan nu onder handen’. In Antwerpen heeft die voorzitter de socialisten van Vooruit al aan de leiband gelegd en de O-VLD probeert hij te raken door eerste minister De Croo vakkundig af te branden. Of wat te denken van dit principe: ‘Doe jezelf voor als een beminnelijk mens, maar wanneer je mensen een oor moet aannaaien, ga er dan volledig voor’. Herken je het volgende riedeltje: “De ‘dogmatische’ Groenen willen ons land in de kou en het donker zetten, wij zijn godzijdank de hoeders van een welvarend Vlaanderen”? Dat zij zelf aan de basis liggen van het misbaksel van een klimaatakkoord of dat ze zelf de kernuitstap hebben goedgekeurd, speelt dan even niet mee. Dat ruikt erg naar obstructiepolitiek.
Nu, COP26 loopt naar haar einde. België had geen klimaatplan. En Vlaanderen draagt daarin een zware verantwoordelijkheid. Ik vrees voor de toekomst van mijn kleinzoon.
Wilfried, 12 november 2021
Reactie toevoegen