021

Veel verdriet om het plotse overlijden van klimaatoma Joke Vanderhallen.

Joke Vanderhallen raakte op maandag 3 april 2023 betrokken bij een zwaar ongeval. Ze was wellicht meteen buiten bewustzijn en zal dus geen pijn gehad hebben. Dat is alvast een geruststelling. Joke overleed helaas enkele uren later aan een opgelopen hersenletsel in het ziekenhuis te Leuven in het bijzijn van haar naaste familie. Ze was op weg naar een samenkomst van GvK Vlaams-Brabant waar tevergeefs op haar werd gewacht.

Veel te jong (68!) laat Joke haar man John Gielen, dochters Sarah en Lotte en 2 kleinkinderen Geike en Lennert achter.

Na een beroepsleven als klinisch laborant kwam er meer ruimte voor sinds altijd al aanwezig maatschappelijk engagement, gedreven door een groot gevoel voor rechtvaardigheid.  Van bij de start van Grootouders voor het Klimaat was Joke, samen met John, aanwezig op tal van acties en momenten van verdieping. De wereld willen zien en begrijpen in al zijn schoonheid en bedreiging kenmerkte haar. Opkomen voor een betere leefomgeving en een gezonde aarde voor de komende generaties, daar ging ze voor.

Joke droeg haar steentje bij aan acties voor behoud van de Groene Delle en stak de actievoerders van het Kolmenveld in Tessenderlo een hart onder de riem.

De tweedaagse reis naar Lützerath, het Duitse bruinkoolgebied, was een hoogtepunt. Ondanks immobiliteit vanwege een heupprobleem nam ze deel in een rolstoel, voortgeduwd door dochter, schoonzoon en kleinkinderen en steunde ze John als medeorganisator. Ze stapte zelfs uit haar rolstoel en begon de Grootouders voor het Klimaat enthousiast te dirigeren om het Klimaatlied uit volle borst mee te zingen!

Joke in Lützerath

Joke maakte vlot contact, was graag gezien, zo blijkt uit reacties van ontzetting op haar overlijden en dankbaarheid om wie zij was:

 “Voor onze tocht naar Lützerath had ik Joke nooit ontmoet. En sinds die geslaagde trip, hebben onze paden zich geen enkele keer meer gekruist, al was dat er een of andere dag in de toekomst zeker van gekomen. Onze levenswegen hebben dus maar enkele dagen samen gelopen. Dat voelt voor mij vreemd aan omdat ik haar precies al lang ken; daar zit een lang gesprek tijdens onze Lützerath-tocht voor veel tussen… Door dat lange en diepgaande gesprek, voelt het nu alsof ik een vriendin-sinds-lang ben verloren. Dat doet pijn en ik kan alleen maar met dankbaarheid aan haar terugdenken.”

Joke was levenslust, in haar buurt kreeg je energie.”

Zo zo erg. Zo’n zachte lieve vrouw, zo’n innig koppel….”

“Woorden schieten te kort om je op dit moment te troosten… Misschien ooit… maar nu eerst rouwen, rauw rouwen…. We proberen met jou/jullie mee te voelen, maar het is te vroeg voor troost. Godverdomme toch!

Wij zullen je missen Joke, in Vlaams-Brabant en in Limburg. We beseffen dat John, Sarah, Lotte en de kleinkinderen een grote leegte een plek zullen moeten geven.

Zeven maal om de aarde te gaan,

als het zou moeten op handen en voeten;

zeven maal, om die éne te groeten

die daar lachend te wachten zou staan.

Zeven maal om de aarde te gaan.

Uit “De Gestorvene” van Ida Gerhardt

Het rouwbericht kan hier gelezen worden : https://www.papillonuitvaartzorg.com/gazette/2581/

Reactie toevoegen

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met * .