Greta_facetheclimateemergency_169

Durf de klimaatnoodtoestand in de ogen te kijken

#FaceTheClimateEmergency

In een open brief vragen Greta Thunberg, Anuna DeWever, Adélaïde Charlier en Luisa Neubauer (de Zweedse, Belgische en Duitse activisten van Fridays for Future) de wereldleiders, en in het bijzonder de Europese regeringsleiders, om de klimaat- en ecologische crisis eindelijk aan te pakken als een crisis.

De open brief werd op de eerste dagen al ondertekend door 50 000 mensen uit 50 landen. Dat zullen er gauw meer worden, want iedereen kan zich erachter scharen. Ook jij. Meteen doen!

Hieronder lees je de Nederlandse versie. De originele Engelse tekst kun je via deze link vinden.


Deze brief vertrok op 15 juli 2020 naar alle EU-regeringsleiders en verkozen staatshoofden.

Stop met doen alsof we de klimaat- en ecologiecrisis te boven kunnen komen zonder ze als een crisis te behandelen.

Dit zijn de eisen van onze open brief. Het zijn enkele eerste stappen, essentiële maatregelen om een kans te maken een klimaat- en ecologieramp te voorkomen:

  1. Stop met onmiddellijke ingang alle investeringen in de exploratie en ontginning van fossiele brandstoffen; beëindig direct alle subsidies voor fossiele brandstoffen; beëindig direct en volledig alle investeringen in fossiele brandstoffen
  2. De EU-lidstaten moeten bij het Internationaal Strafhof pleiten om van ecocide een internationale misdaad te maken.
  3. Neem de totale uitstoot op in alle cijfers en doelstellingen, inclusief de consumptie-index, de internationale lucht- en scheepvaart.
  4. Stel vanaf vandaag jaarlijkse, bindende koolstof­begrotingen op, op basis van de beste beschikbare wetenschap en het IPCC-koolstof­budget dat ons een kans van 66% geeft om de gemiddelde wereldwijde temperatuurstijging te beperken tot minder dan 1,5 °C. Die koolstof­begrotingen moeten rekening houden met het mondiale aspect van recht­vaardigheid, kantelpunten en feedback loops en ze mogen niet afhangen van aannames van mogelijke toekomstige negatieve-emissie­technieken.
  5. Waarborg en bescherm de democratie.
  6. Stippel een klimaatbeleid uit dat werknemers en de meest kwetsbare groepen beschermt en alle vormen van ongelijkheid vermindert: economisch, raciaal en gender.
  7. Behandel de klimaat- en ecologische nood­situatie als een nood­situatie.


We begrijpen en weten heel goed dat de wereld complex is en dat wat we vragen misschien niet makkelijk zal zijn. De veranderingen die nodig zijn om de mensheid te beschermen, lijken misschien zeer onrealistisch. Maar het is veel onrealistischer te geloven dat onze samenleving in staat zou zijn om de opwarming van de aarde waar we op afstevenen te overleven, evenals andere rampzalige ecologische gevolgen van de huidige business as usual.


Anuna De Wever


De afgelopen maanden zag de wereld met afgrijzen hoe de COVID-19-pandemie mensen over de hele wereld trof. Tijdens deze tragedie zien we hoe vele – niet alle – wereldleiders en mensen over de hele wereld opstonden om het hogere belang van de samenleving ter harte te nemen.

Vandaag is het duidelijker dan ooit dat de klimaatcrisis nooit als een crisis is behandeld. Niet door de politici, de media, het bedrijfsleven of de financiële wereld. Hoe langer we doen alsof we op een betrouwbaar pad zijn naar lagere uitstoot en dat de noodzakelijke maatregelen om een klimaatramp af te wenden, beschikbaar zijn in ons huidige systeem – m.a.w. dat we een crisis kunnen afwenden zonder ze als een crisis te behandelen – hoe meer kostbare tijd we zullen verliezen.

Nog iets anders werd de afgelopen maanden duidelijker dan ooit: klimaat- en milieu­recht­vaardigheid kan niet bereikt worden zolang we sociale en raciale onrechtvaardigheid en onderdrukking die aan de basis liggen van de moderne wereld, blijven negeren en ervan wegkijken. De strijd voor rechtvaardigheid en gelijkheid is universeel. Of het nu de strijd is voor sociale, raciale, klimaat- of milieu­rechtvaardigheid, gender­gelijkheid, democratie, mensen­rechten, de rechten van inheemse volkeren, van LGBTQ+ of van dieren, vrijheid van menings­uiting, persvrijheid, of de strijd voor een evenwichtig en goed functionerend maatschappelijk systeem met aandacht voor welzijn. Als we geen gelijkheid hebben, hebben we niets. We hoeven niet te kiezen, verdeeld te zijn over welke crisis of kwestie prioriteit moet krijgen, want alles is met elkaar verbonden.

Adélaïde Charlier

Toen u het Akkoord van Parijs ondertekende, verbonden de EU-landen zich ertoe het voortouw te nemen. De EU heeft de economische en politieke mogelijkheid om dat te doen, en dus is het onze morele verantwoordelijkheid. Nu is het aan u om uw beloften ook daadwerkelijk na te komen.

Een netto nuluitstoot tegen 2050 betekent voor de EU – en ook voor andere financieel gelukkige delen van de wereld – een capitulatie. Die doelstelling steunt op een koolstofbudget dat slechts 50% kans geeft om de opwarming van de aarde onder 1,5°C te houden. Dat is niet meer dan gokken met kop of munt, en laat tegelijk een aantal essentiële zaken buiten beschouwing, zoals het mondiale aspect van rechtvaardigheid, de meeste kantelpunten (tipping points) en terugkoppelingen (feedback loops), en ook de al bestaande opwarming die verborgen wordt door toxische luchtvervuiling. In de werkelijkheid ligt de slaagkans dus veel lager dan 50%.

Toekomstige emissie­doelstellingen zullen dan ook niets voorstellen zolang we doorgaan met het negeren van het koolstofbudget – dat voor vandaag geldt, niet voor een verre toekomst.

Zolang de klimaatcrisis en het hele wetenschappelijke plaatje worden genegeerd, is praten over het investeringsplan Next Generation EU een verraad aan alle ‘next generations’, de toekomstige generaties. De wetenschap vertelt ons niet precies wat we moeten doen. Ze voorziet ons van de informatie die wij moeten bestuderen en evalueren. Wij moeten zelf de puntjes met elkaar verbinden. Wel, wij maakten ons huiswerk en we zullen uw extreem onverantwoorde gok niet accepteren. Het ontoereikende 50%-budget betekent capituleren. Voor ons is dat simpelweg geen optie.

Luisa Neubauer

Vanzelfsprekend zijn we blij met duurzame investeringen en duurzaam beleid, maar hecht er geen seconde geloof aan dat wat u tot nu toe besproken hebt, nog maar in de buurt komt van wat nodig is. We moeten naar het volledige plaatje durven te kijken. We staan voor een existentiële crisis, een crisis waaruit we ons niet kunnen kopen, bouwen of investeren. Proberen om een economisch systeem te ‘redden’ dat de klimaatcrisis inherent voedt, om daarmee klimaatacties te financieren, is even absurd als het klinkt. Ons huidige systeem is niet stuk; het doet precies wat ervan verwacht wordt en waarvoor het is ontworpen. Dat kan niet ‘hersteld’ worden. We hebben een nieuw systeem nodig.

De wedloop om de toekomstige levens­omstandigheden voor het aardse leven zoals we het kennen, veilig te stellen, begint vandaag. Niet over enkele jaren, maar nu meteen. Daarenboven zullen we een door de wetenschap ondersteund pad moeten volgen dat ons de beste kansen biedt om de globale gemiddelde temperatuur­stijging te beperken tot minder dan 1,5°C. We moeten een einde maken aan de voortdurende kaalslag, uitbuiting en sloop van onze levens­ondersteunende systemen en toewerken naar een volledig koolstof­vrije economie, waarin het welzijn van alle mensen en de natuurlijke wereld centraal staan.

Zelfs al zouden alle landen effectief de emissie­verlagingen realiseren die ze zich als doel stelden, dan nog stevenen we af op een catastrofale temperatuur­stijging van minstens 3-4°C. De mensen die vandaag aan de macht zijn, hebben tot nu toe in de praktijk de mogelijkheid al opgegeven om komende generaties een fatsoenlijke toekomst te bezorgen. Ze hebben het opgegeven zonder het zelfs maar te proberen.

De wereldwijd geplande productie van fossiele brandstoffen tot 2030 is goed voor 120 % méér dan wat in overeen­stemming zou zijn met de 1,5°C-doelstelling. De rekening klopt echt niet.

Als u het IPCC SR1.5 rapport en het UNEP Production Gap Report erop naleest, en zelfs het Akkoord van Parijs dat u zelf ondertekende, ziet u dat de klimaat- en milieu­crisis niet kan worden opgelost binnen het huidige systeem. Dat kan zelfs een kind zien.

Dat is niet langer een mening, het is een feit op basis van de bestaande beschikbare wetenschap.

Want als we een klimaatcatastrofe willen afwenden, moeten we het mogelijk maken contracten te verscheuren en bestaande afspraken en overeenkomsten op te geven, op een schaal die we ons vandaag zelfs niet eens kunnen voorstellen. En dat soort maatregelen zijn niet politiek, economisch of juridisch mogelijk binnen het huidige systeem.

Om de opwarming van de aarde tot 1,5°C te beperken, zijn de komende maanden en jaren cruciaal. De klok tikt. Uw best doen, is niet meer goed genoeg. Nu moet u het schijnbaar onmogelijke doen.

Ook al hebt u misschien de mogelijkheid om de klimaatcrisis te negeren, voor ons – voor uw kinderen – is dat geen optie. Op dit moment is er geen plaats op aarde waar kinderen een toekomst wacht in een veilige omgeving. Dat is en zal een harde realiteit blijven voor de rest van ons leven. We vragen u om de klimaat­noodtoestand onder ogen te zien.

Luisa Neubauer
Greta Thunberg
Anuna De Wever
Adélaïde Charlier


Op de site climateemergency.org kun je zien hoeveel tienduizenden mensen de open brief al ondertekenden.

Onderteken zelf ook

Reactie toevoegen

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met * .