Om onze industrie en huishoudens te laten afkicken van aardgas, ingevoerd uit landen met bedenkelijke regimes, is het van cruciaal belang te beschikken over een technologie die enkel gebruik maakt van hernieuwbare energie en volop beschikbare organische grondstoffen.
De kristalstructuur van ijs blijkt uitermate geschikt te zijn om waterstof op te slaan zonder gebruik te maken van extreem hoge druk of extreem lage temperatuur. Tot die ontdekking is het onderzoeksteam geleid door prof. Martens en doctoraalstudent Jan Rongé gekomen aan de afdeling oppervlaktechemie en katalyse van de KUL. De “ijsbatterij” zou tien keer meer energie kunnen opslaan dan de krachtigste Lithium batterij van vandaag.
Het duo heeft ondertussen ook al internationaal naam en faam weten te verwerven door de ontwikkeling van het “waterstofzonnepaneel”, dat de immer aanwezige waterdamp in de lucht kan splitsen in waterstof en zuurstof gebruik makende van zonlicht en een biokatalysator. Interessant om weten is dat zij zich hierbij vooral lieten inspireren door reeds bestaande katalyseprocessen in de natuur. “Technology inspired by nature” noemt men dat en er zijn reeds tal van andere voorbeelden te vinden die ondertussen gemeengoed zijn. Zo is de gekromde tip aan vliegtuigvleugels en de wieken van windmolens ontleend aan de vleugels van vogels, hetgeen heeft geleid tot minder turbulentie en hogere efficiëntie, m.a.w. minder kerosineverbruik bij vliegtuigen en meer energieopbrengst bij windmolens.
Het belang van bovenvermelde twee technologische innovaties kan niet genoeg overschat worden. Om onze industrie en huishoudens te laten afkicken van aardgas, ingevoerd uit landen met bedenkelijke regimes, is het van cruciaal belang te beschikken over een technologie die enkel gebruik maakt van hernieuwbare energie en abundant beschikbare organische grondstoffen om grote hoeveelheden groene waterstof lokaal te produceren én lokaal op te slaan voor later gebruik in brandstofcellen om elektriciteit te produceren of in gasbranders voor de verwarming van woningen en voor de thermische processen in de industrie. Zelfs de verguisde gascentrales kunnen in de nabije toekomst worden gestookt met een mengsel van waterstof en zuurstof afkomstig van de waterstofzonnepanelen om elektriciteit te produceren en dit zonder enige uitstoot van CO2 of stikstofoxiden.
Voor de industriële revolutie was spierkracht van mens en dier, aangevuld met wat hernieuwbare energie uit wind en water zowat de enige vorm van kinetische energie die ter beschikking was, terwijl men licht en warmte verkreeg door vuur te maken. Productie en gebruik van energie was heel lokaal gebonden. Met de ontginning van fossiele brandstoffen kregen we een zeer geconcentreerde vorm van energie ter beschikking die universeel inzetbaar was en daardoor ook gemakkelijk transporteerbaar. Met als gevolg dat steenkool, aardolie en aardgas over duizenden kilometer werden vervoerd per boot, trein en vrachtwagen met de toen gelijktijdig ontwikkelde technologieën, nl. de stoommachine en de verbrandingsmotor. De “well-to-wheel” efficiëntie was en is nog steeds zeer slecht en bedraagt nauwelijks 13% als alle verliezen van ontginning, transport en raffinage in rekening worden gebracht. Gebruik van fossiele brandstoffen voor transport is eigenlijk een grandioze vorm van energieverspilling. Het is niet meer dan logisch dat we daar zo snel mogelijk vanaf moeten zien te komen.
Vandaar dat wij, grootouders van het klimaat, ons speciaal willen richten tot de kersverse minister van economie, wetenschap en innovatie Jo Brouns, opdat hij de twee hogervermelde innovaties naar waarde zou schatten en ze alle mogelijke kansen zou geven om een grootschalige productie in eigen land mogelijk te maken. Het zou zonde zijn mocht een heel waardevolle technologie van eigen bodem in verkeerde handen vallen, zoals in 2001 reeds is gebeurd met de spraaktechnologie van Lernout&Hauspie.
Het terugdringen van de klimaatverstoring kan technisch slechts succesvol gebeuren indien er specifiek wordt gekozen voor een technologie die maximaal draait op hernieuwbare energie, grondstoffen maximaal recycleert en geen gebruik maakt van zeldzame of schadelijke grondstoffen. Vandaar dat wij het ten zeerste betreuren dat er toch wordt gekozen om te investeren in onderzoek en ontwikkeling van de zgn. Small Nuclear Reactors of kortweg SMRs. Dat die kerncentrales minder duur zouden zijn en veel flexibeler kan je catalogeren als “fake news”. Nog nooit is een industrieel proces goedkoper geworden door het op een kleinere schaal te gebruiken. Eerder het omgekeerde is waar. Dat is een economische realiteit! Een flexibele kerncentrale die veelvuldig in- en uitgeschakeld wordt, ondergaat veel meer thermische stress, wat de levensduur en de veiligheid zeker niet ten goede komt. Daarenboven gebruiken die SMRs nog steeds U235 als kernbrandstof, een isotoop die steeds schaarser wordt, geïmporteerd en verrijkt dient te worden en na gebruik evenveel of zelfs nog meer radioactief kernafval oplevert.
Daarentegen voldoet de innovatieve technologie van de waterstofzonnepanelen en de ijsbatterij aan alle voorwaarden van duurzaamheid. Het is technologie van eigen bodem, ze maakt maximaal gebruik van zonneënergie van eigen bodem, ze kan kleinschalig lokaal ingezet worden, maar ze kan wel op grote schaal geproduceerd worden met grondstoffen die onschadelijk zijn en 100% gerecycleerd kunnen worden. De uitvinders stellen zelfs dat landbouwers ze kunnen gebruiken om in de toekomst groene waterstof te oogsten op een deel van hun akkers. Als dat geen perfecte symbiose is tussen landbouw en industrie, zonder uitstoot van CO2 of stikstofoxiden!
FotoWaterstofzonnepanelen KU Leuven
Reactie toevoegen