België moet zijn verantwoordelijkheid nemen voor een rechtvaardige klimaatfinanciering.
Landen in het Zuiden die het meest kwetsbaar zijn voor de klimaatcrisis hebben er vaak het minst toe bijgedragen. Dat is onrechtvaardig. Daarom vraagt 11.11.11 aan onze vier klimaatministers om hun verantwoordelijkheid te nemen en extra middelen voor hen te voorzien.
Teken hier de klimaatpetitie van 11.11.11!
Zeven van onze meest geëngageerde ambassadeurs leggen uit waarom zij deze oproep van 11.11.11 voluit steunen.
Mieke Peeters, voorzitter OKRA
Als ambassadeur van de Grootouders voor het klimaat onderschrijf ik de oproep van 11.11.11. aan onze vier klimaatministers. ‘Neem uw verantwoordelijkheid op ten aanzien van de landen die het meest kwetsbaar zijn voor de klimaatcrisis. Lever een eerlijke bijdrage aan de internationale klimaatfinanciering.’
Het is onrechtvaardig dat landen die er het minst hebben toe bijgedragen het hardst getroffen worden door de gevolgen van de klimaatcrisis.
Deel jij ook dat standpunt? Teken dan de bovenstaande petitie!
Luc Vankrunkelsven, Norbertijn
België was in de 19e eeuw het eerste geïndustrialiseerde land van het continent, na Groot-Brittannië. Zo werden bijvoorbeeld de spoorbruggen rond Curitiba (Zuid-Brazilië) in Wallonië gemaakt en in het hoge gebergte rond deze hoofdstad van Paraná in elkaar gestoken. Momenteel rijden er nog altijd treinen over…, sinds de jaren ’70 van de twintigste eeuw met soja richting Europese voedertroggen. België behoort tot de landen die historisch het meest van de industrialisering geprofiteerd hebben. We zijn als land dan ook verantwoordelijk voor deze historische uitstoot, terwijl we er minder gevolgen van ondervinden dan vele volkeren in het Zuiden.
Daarom: teken deze petitie!
Alma De Walsche, gewezen redacteur MO*
Ik wil deze oproep vol overtuiging steunen en met lichte aandrang vragen om dit ook te doen. De urgentie van de klimaatverstoring is bijzonder groot en treft vooral de meest kwetsbare landen en bevolkingsgroepen. Landen in het Zuiden ondervinden ook door hun ligging een sterkere klimaatimpact. Tenslotte heeft het Westen, met het ontwikkelingspad dat het heeft uitgebouwd, het probleem veroorzaakt. Daarom is het ook een kwestie van klimaatrechtvaardigheid. Het staat ook zo in de klimaatconventie: wij hebben op dit vlak verantwoordelijkheid voor de landen in het Zuiden.
Ik zou ook bijzonder verheugd zijn mocht deze regering de vorige regeringen overtreffen in klimaatambities. Op de jaarlijkse klimaatconferenties heeft ons land zich telkens weinig ambitieus opgesteld, dit terwijl de Belgische klimaatonderhandelaars het beste van zichzelf geven om ambitieuze maatregelen te nemen en om via overleg mensen bij elkaar te brengen. Ik heb dit zelf ervaren op verschillende VN-Klimaatconferenties die ik voor MO* kon meemaken. Wij zijn ook een welstellend land, ondanks tal van problemen ook hier bij ons. Maar de klimaatverstoring, met al zijn gevolgen, is een zaak van ons allemaal, in Noord en Zuid, voor ons nu en voor de toekomstige generaties. We kunnen dit probleem maar ook onze verantwoordelijkheid niet ontlopen.
Patricia Verbauwhede, Broederlijk Delen
Klimaatverandering is een heel wat landen geen verre toekomst, maar bittere realiteit. De ironie wil dat landen die in verhouding zeer weinig bijdragen aan de oorzaken van de klimaatcrisis, er wel als eerste de gevolgen van ondervinden. Tegelijk kunnen de getroffen lokale gemeenschappen ook een deel van de oplossing zijn: zoals hun lokaal goed beheer van bossen, bronnen en natuurgebieden, die nog steeds de klimaatverandering bufferen. Door kennis te bewaren en door te geven over teelten die resistent zijn voor de droogte. Het is niet alleen broodnodig, maar ook rechtvaardig om ze hierin te ondersteunen met voldoende klimaatfinanciering. Teken deze petitie!
Leen Laenens, voorzitter Velt
In 25 jaar tijd heeft de wereld evenveel CO2 uitgestoten als tijdens de rest van de geschiedenis. De rijkste 1% stoot zoveel CO2 uit als de armste 50%. Klimaatactivisten verzetten zich wereldwijd, soms met gevaar van eigen leven en wat doe ik? Vol overtuiging heb ik in 1990 mee het Vlaams Overleg Duurzame Ontwikkeling opgericht om dit aan te kaarten, als een kritische benadering van de UNCED top in 1992 in Rio. Er kwam een klimaatverdrag, een biodiversiteitsverdrag en een Agenda 21. In 1997 kwam er het Kyotoprotocol maar het duurde tot 2005 voor het in werking trad. Ten tijde van Johannesburg 2002 was ik actief bij de top Rio+10, in 2009 mee met de actietrein naar Kopenhagen, in 2015 mee met de fiets naar de Klimaattop in Parijs. Noodzakelijke mondiale bindende engagementen bleven en blijven echter uit. Daarom vraag ik jullie als mede-eiser in de Klimaatzaak, Oxfam-fan en overtuigd ambassadeur GvK uitdrukkelijk deze zeer terechte en urgente oproep voor een sociaal rechtvaardig klimaatbeleid te ondertekenen.
Réginald Moreels, humanitair chirurg, gewezen Minister van Ontwikkelingssamenwerking
Wie zijn kinderen en kleinkinderen echt graag ziet, moet denken aan het respect voor de natuur, kortom onze planetaire omgeving.
Wie de wereld graag ziet moet inzien dat de hoge inkomenslanden de pollutie hebben veroorzaakt waarvoor de lage inkomenslanden moeten boeten. Ik ben daar vaak getuige van en dit onrecht moeten de mensen in weelde rechtzetten door deze landen te helpen investeren in groenere energie.
Persoonlijk gebruik ik daarvoor het concept ‘eco-personalisme’ dat ik zelf heb bedacht: ‘de mens wordt maar meer mens in relatie met de Andere en het Andere’.
Recent keek ik nog naar de documentaire ‘The Planet’ met de innemende stem van David Attenborough. De beelden kunnen niet anders dan ons tilt doen slaan bij de progressieve verloedering, beter de destructieve invloed van de mens op de biodiversiteit met als gevolg de klimaatwijziging die elk eerlijke en wat pientere burger toch al aanvoelt.
Teken deze petitie, ik ben jullie dankbaar.
Herman Kuppers, arts en vrijwilliger Bodhi-project Bhubaneswar, Chennai, Delhi , docent huisartsgeneeskunde
Het jaar 2019 en de eerste maanden van 2020 hebben tot een grote ecologische crisis geleid over de hele wereld: bosbranden in het Braziliaanse Amazonegebied, ongehoorde zomertemperaturen op Antarctica, recordoverstromingen in het Amerikaanse middenwesten, aanhoudende zomerhittegolven in Europa, bosbranden in Australië… en daar bovenop kwam Covid-19. Door klimaatverandering en opwarming van de aarde veranderen de neerslagpatronen wereldwijd zichtbaar én voelbaar.
Als arts werk ik in de slums van Bhubaneswar, Chennai en Delhi, drie steden in India. Waar wij, hier in België, geconfronteerd worden met “enkele druppels” van de klimaatverandering, is het in India al een stortbui geworden. In Bhubaneswar werd ons project in 2019 verwoest door een cycloon. Midden de Covid-19 ellende raasde er in april opnieuw een orkaan over Bhubaneswar. De luchtkwaliteit is afschuwelijk in Delhi, door de WHO de “meest vervuilde stad” in de wereld genoemd. 14 van de 20 meest vervuilde steden liggen in Indië. Vorig jaar werd in de Diwali periode (feest van het licht) PM2.5 van 830 mg/m3 gemeten (superfijne stofpartikels, nl 20 – 40 mg/m3), de “Severe plus Emergency” categorie. Luchtvervuiling en longpathologie zijn een dodelijke connectie, zeker nu er een verband wordt gelegd tussen luchtverontreiniging en Covid-19.
De opwarming van de aarde resulteert in hogere niveaus van waterdamp in de atmosfeer. Stormen en cyclonen dragen daarom meer vocht en zorgen voor intensere regen. De invloed van klimaatverandering, door toename van neerslag en hittegolven beïnvloedt de incidentie van plagen en ziekteproblemen. Europa noteerde zijn eerste lokale transmissie van Dengue in 2010. De sprinkhanenplaag in juli overspoelde zelfs Delhi, en is gekoppeld aan de weersdynamiek van de Indische Oceaan, de Indische Oceaan Dipool (IOD).
Beste Klimaatministers
Jullie zijn met vier, en alleen al door het aantal, mans en vrouw genoeg om heldere, duidelijke en concrete beslissingen te nemen, die degelijk onderbouwd zijn met wetenschappelijke kennis. Want er is al jarenlang meer dan voldoende wetenschappelijk materiaal ter beschikking.
Gebruik a.u.b. deze kennis, vertegenwoordig ons, en neem uw verantwoordelijkheid op ten aanzien van de landen die het meest kwetsbaar zijn voor de klimaatcrisis. Lever een eerlijke bijdrage aan de internationale klimaatfinanciering.
Beste grootouder, GVK’r.
Samen met de andere ambassadeurs van Grootouders voor het Klimaat vraag ik u om deze oproep van 11.11.11. voor een sociaal en rechtvaardig klimaatbeleid te tekenen.
Uitgelichte afbeelding: Abbie Traylor-Smith / Panos Pictures
Wat loopt er fout met de klimaatfinanciering?
Zowat 1/3 van het bedrag dat donoren beweren te geven bestaat uit echte financiële hulp. Maar liefst 80% van de financiering bestaat zelfs uit leningen die moeten worden terugbetaald. Slechts 20% bestaat uit schenkingen. We moeten dus zonder meer een tand bijsteken om tot een betere en eerlijkere klimaatfinanciering te komen.
Bekijk de gesprekken met Climate Changers die Oxfam in een event deelde.
Lees het nieuwe Oxfam-rapport CO2-uitstoot, een privilege van de rijken, met de link naar het Nederlandstalig rapport.
Verschillende landen en vooral verschillende inkomensgroepen hebben een heel ongelijke CO2-uitstoot. Dat is de essentie van carbon inequality.
Achter de klimaatcrisis gaan extreme ongelijkheden schuil. De rijkste 10% van de wereldbevolking stoot namelijk evenveel CO2 uit als de andere 90%. Die grote uitstoters wonen vooral in Europa en Noord-Amerika. Met haar Green Deal wil de Europese Commissie van Europa het eerste klimaat-neutrale continent maken. Dat zal enkel lukken als de Green Deal ook sociaal is.
Het Oxfamrapport van 2015 over de CO2-voetafdruk geüpdated – De rijkste 1% op de aardbol stoot samen dubbel zoveel CO2 uit als de armste 50% samen!
Opnieuw duiken alarmerende cijfers op over de ongegeneerde klimaatonrechtvaardigheid op deze aardbol. Die cijfers staan in het Oxfam rapport “Extreme Carbon Inequality”, dat de wereldwijde stijging van de CO2-voetafdruk van rijke en arme consumenten in de periode 1990 – 2015, d.w.z. over 25 jaar, meet en analyseert. Het rapport bekijkt vooral de sociale verdeling van die CO2-uitstoot. En dan blijkt zonneklaar dat de rijkste 1% ter wereld er een dusdanig energieverslindend consumptiepatroon op nahoudt dat ze dubbel zoveel CO2 uitstoten als de 50% armste mensen samen, d.w.z. de armste helft van de wereldbevolking. Dat komt erop neer dat veel van die armste mensen zelfs te weinig energie hebben voor een menswaardig leven en dat kinderen hun tijd moeten steken in hout sprokkelen i.p.v. naar school te kunnen.
Dat is al een hallucinante onrechtvaardigheid op zich, maar doordat bovendien het totale CO2-budget dat wij mensen nog kunnen gebruiken eindig is, betekent dat ook dat een beperkte groep mensen klimaatrampen veroorzaken, waarvan niet zijzelf maar arme mensen ver weg het slachtoffer zijn. Dat is dubbel onrechtvaardig, aldus het rapport.
Het rapport analyseerde ook of de kloof tussen super rijk en arm was toegenomen. Dat bleek overduidelijk het geval. De toename bij de rijkste 1% was drie keer zo groot als bij de armste 50%. Ongegeneerde overconsumptie en een verslaving aan CO2-intensief transport – vooral frequente vliegtuigreizen en verplaatsingen per energiezuipende SUV’s, zijn de boosdoener. En het gaat hierbij niet over de jaarlijkse vlucht naar een vakantiebestemming van de betere verdieners. Wel over een selecte groep miljardairs, onder wie velen hun fortuin hebben vergaard in de fossiele energiesector. De economische ongelijkheid te lijf gaan waarin deze koolstofbaronnen gedijen is cruciaal om zowel extreme ongelijkheid als de klimaatverandering aan te pakken, zo besluiten de rapporteurs van Oxfam en het Milieu-Instituut van Stockholm. Tim Gore van Oxfam International hekelt dat zulk een concentratie van CO2-emissies bij de allerrijksten niet alleen betekent dat de wereld recht naar de klimaatcatastrofe dendert, maar ook dat we er niet in geslaagd zijn om de levens van heel veel mensen te verbeteren. “We verkwisten het CO2-budget aan de rijken in plaats van het optimaal te gebruiken voor ontwikkeling.” “Bovendien kan het niet dat arme landen met lage uitstoot proportioneel evenveel moeten afdragen voor klimaatplannen dan de rijke landen, die juist rijk zijn geworden door hun koolstofintensieve economie. “
Het rapport dat op 23 september werd vrijgegeven becijfert ook nog dat de rijkste 10%, d.w.z. zo’n 630 miljoen mensen, goed waren voor 52% van de CO2-uitstoot van de laatste 25 jaar, terwijl 3,5 miljard arme mensen samen maar 10% van die wereldwijde uitstoot produceerden. Een aanzienlijk deel van die uitstoot is dan nog afkomstig van de productie van o.a. kleding voor de rijke landen.
Als je een idee wilt hebben van de emissieverschillen tussen afzonderlijke landen, dan raadt Gore aan om even stil te staan bij de volgende cijfers:
- De CO2-voetafdruk van iemand uit de rijkste 10% ter wereld is gemiddeld 175 keer hoger dan van iemand uit de armste 10%.
- De voetafdruk van de rijkste 10% in India is maar een vierde van de voetafdruk van de 50% armste Amerikanen.
- De voetafdruk van iemand uit de armste helft van de Indische bevolking bedraagt maar 1/20ste van die van de armste helft van de Amerikanen.
- De totale voetafdruk van de armste helft van de Chinezen – zo’n 600 miljoen mensen – bedraagt maar een derde van de gezamenlijke voetafdruk van de 10% rijkste Amerikanen en die zijn met 30 miljoen.
“Rijke mensen met hoge CO2-voetafdruk moeten verantwoordelijk gesteld worden voor hun uitstoot, ongeacht waar ze wonen,” zo stelt Gore. Het is iets te makkelijk om eventjes te vergeten dat de snel opkomende economieën ook de landen zijn met de armste mensen ter wereld. Die doen hun deel, maar het is aan de rijke landen om het voortouw te nemen.”
Wie zijn overigens de 10% rijksten? Het gaat om mensen met een jaarinkomen boven de 30.000 euro per persoon. De 1% rijksten hebben een jaarinkomen – inkomsten uit vermogens niet meegerekend – boven de 85.000 euro. Precies de laatste groep dreigt de CO2-uitstoot in minder dan 10 jaar over de grens van 1,5°C opwarming te duwen, zelfs als alle anderen meteen naar een zero-uitstoot zouden gaan. “De beste oplossing vanuit moreel oogpunt,” aldus Gore, “is dat de hele mensheid een menswaardig leven zou kunnen leiden, maar het koolstofbudget is door de rijken al gebruikt om nog rijker te worden. Dat is intriest.”
Die CO2-ongelijkheid moeten we aanpakken –
Confronting Carbon Inequality – Putting climate justice at the heart of the COVID-19 recovery
Conclusie van Oxfam Internationaal: “Despite sharp falls in carbon emissions in 2020 linked to the COVID-19 pandemic, the climate crisis – which is driven by the accumulation of emissions in the atmosphere over time – continued to grow. This briefing describes new research that shows how extreme carbon inequality in recent decades has brought the world to the climate brink. It sets out how governments must use this historic juncture to build fairer economies within the limits our planet can bear.”
Conclusie van het Wereldbank rapport van 19 juni 2020: “Millions of people around the world are likely to be pushed back into poverty because climate change is undermining economic development in poor countries.”
Lees het hele Oxfam-rapport in het Engels en in het Nederlands.
Reactie toevoegen