Ik zal Walter missen. Als vriend, als raadgever en als schrijver.
Ik leerde hem meer dan 40 jaar geleden kennen en sindsdien ontmoetten we elkaar regelmatig om te praten en te discussiëren over de politiek, de letteren en de samenleving. Hij raadde mij aan dat je niet zozeer naar het gekwebbel in de Wetstraat moet luisteren maar vooral naar de bewegingen in de straat moet kijken. Een mens moet met zijn voeten in de aarde blijven en zeker niet naast zijn schoenen lopen.
Hij maakte zich zorgen over een wereld waarin hebzucht, individualisme en kortzichtigheid de broodnodige samenhorigheid en solidariteit ondermijnen. Niet verwonderlijk dat hij ook een ambassadeur was van de Grootouders voor het klimaat. Voor hem was ‘een wereld met een dolgeworden klimaat maar niks’.
In zijn werk toonde hij dat schrijvers niet wereldvreemd zijn, maar zich zorgen maken over een vreemde wereld waarin de kleine luyden, de ‘onderdanen’ van de (economische) macht, al te dikwijls de rekening moeten betalen.
Ik zal Walter missen. Maar zijn boeken blijven bij mij.
Jos Geysels, 6 februari 2024
« Groenten uit Balen » tekende mijn jonge jaren als blikopener op de leefwereld van eenvoudige dorpsmensen in hun strijd tegen de concrete economische uitbuiting door « de fabriek » die hen tegelijk voedde met het dagelijks brood.
« Groenten uit Balen » tekende mijn jonge jaren als blikopener op de leefwereld van eenvoudige dorpsmensen in hun strijd tegen de concrete economische uitbuiting door « de fabriek », die hen tegelijk voedde met het dagelijks brood.