U kent Hein en Toon Van den Brempt uit de Canvas-reeks Kinderen van de Collaboratie die u zag, of anders van het boek Het verdriet van Vlaanderen dat u zult lezen. Daarin gaan ze samen met Kristien Hemmerechts (zelf ook klimaatambassadeur) op zoek naar het echte verleden van hun ouders. Hun vader was SS’er aan het Oostfront, moeder werkte voor Jungclaus (HSSPF – Höherer SS- und Polizeiführer – van België). Hun jeugd was dus best heftig.
Zowel tijdens hun loopbaan (Toon werkte voornamelijk bij Amnesty International en Hein was leraar) als daarbuiten hebben ze geen engagement geschuwd. Ze kozen allebei voor burgerdienst in Congo, ze waren (en zijn nog altijd) vrijwilligers en amateurkunstenaars. Toon speelt cello, tekent en ageert sinds kort bij Extinction Rebellion; Hein acteert en speelt sax en mondharmonica, vrijwilligt in dienstencentra.
In de klimaatbetogingen draagt Toon trots ons witte hesje; hij heeft er zelf het logo van Extinction Rebellion bij getekend.
Waarom zij nu ook Ambassadeurs van Grootouders voor het Klimaat zijn geworden, leest u hieronder uit hun eigen pen.
Via Kristien Hemmerechts kregen wij het verzoek Ambassadeur te willen worden van ‘Grootouders voor het Klimaat’. Wij hebben inderdaad samen met haar onze getuigenissen als Tweeling van de Collaboratie te boek gesteld in Het Verdriet van Vlaanderen, na ons relaas in de Canvas-reeks Kinderen van de Collaboratie.
In het boek opperen we ergens dat we niet met lede ogen willen aanzien wat er in de wereld gebeurt, dat we daar allemaal onze verantwoordelijkheid in op te nemen hebben. Dat geldt voor misstappen die in het verleden gebeurd zijn, weze het bijvoorbeeld in een Wereldoorlog of tijdens de (pre-)koloniale periode; dat geldt ook voor maatregelen die nu dringend moeten genomen worden om de planeet te behoeden en extinctie van volkeren, dieren en planten tegen te gaan.
Zulk een ambassadeurschap heeft te maken met een rol spelen als voorbeeld. Hebben wij onze kinderen altijd het goede voorbeeld gegeven? Nu tonen onze kleinkinderen ons in elk geval het goede voorbeeld, en dan hebben we het over de Anuna’s, de Kyra’s en de Greta’s van deze wereld.
In de jaren achtenzestig maakten we deel uit van een opstandige beweging die, midden in de golden sixties, kritiek uitte op de kapitalistische consumptiemaatschappij. Toen, zoals nu, dachten we dat het nadien nooit meer hetzelfde zou zijn. Misschien was en is dat wishful thinking?
We blijven er echter in geloven. Daarom willen wij in de mate van het mogelijke de jonge garde bijstaan in hun onverdroten acties voor het klimaat, en willen we er via dit ambassadeurschap toe bijdragen dat onze kleinkinderen en hún kleinkinderen nog lang op en met deze planeet verder kunnen.
Die planeet, de enige die we hebben, verkeert op diverse fronten in hoge nood. Samen met Youth for Climate en Extinction Rebellion willen we aan de noodklok gaan hangen. De urgentie is enorm. No time to waste.
Toon Van den Brempt,
Hein van den Brempt,
19 juni 2020
Een hartelijke, dubbele welkom voor Toon en Hein!
Reactie toevoegen