In mijn boek De oceaan anders bekeken uit 2012, noem ik vervuiling een sluipend gevaar. Met de Britse Industriële Revolutie rond 1750, kwam, zonder dat we dit ons eerst realiseerden, de CO2-vervuiling. Na twee eeuwen van vooruitgang leidt dat nu tot klimaatverandering, zeespiegelstijging, verzuring van de oceanen en een biodiversiteitscrisis. De enige overblijvende mensensoort, Homo sapiens sapiens is sinds het midden van de vorige eeuw, een echte vervuilingskampioen.
In het midden van de vorige eeuw schiet de wereld dan ook in een ongekende versnelling. Om de razendsnel toenemende bevolking te voeden ontstaat de industriële landbouw en veeteelt, gebruiken we gigantische hoeveelheden kunstmest, bouwen we dammen voor waterreservoirs en verdwijnen de regenwouden in snel tempo. De steden groeien, de wereld globaliseert en er ontstaat een nieuwe, verspillende, westerse levensstijl. De welvaart neemt toe, de gezondheidszorg verbetert en we vinden nieuwe materialen uit zoals beton, aluminium en plastic. En de vervuiling kent letterlijk geen grenzen meer. Zelfs de ruimte is vervuild.
Brossers en grootouders komen nu in actie om het tij te keren. De door de CO2-vervuiling ontstane klimaatverandering is een wetenschappelijk feit. De jeugd eist wereldwijd haar toekomst op, die inactieve politici hen blijkbaar niet gunnen. Grootouders zijn even bezorgd en slaan de handen ineen. We moeten ons gedrag veranderen, we moeten naar een meer duurzame en eerlijke samenleving. Dat is geen kleinigheid. Maar in het oog van de snel naderende crisissen moeten we samenwerken. Daarom heb ik ja gezegd toen men mij vroeg om ambassadeur van dit schitterende initiatief te worden.
Jan Stel,
Paleontoloog, wetenschapsmanager en oud hoogleraar Ocean Space and Human Activity
Reactie toevoegen