Meer dan ooit tevoren worden we uitgenodigd, om niet te zeggen, gedwongen om na te denken over generaties heen. Het klimaat strekt zich uit over tijdsperiodes die op zijn minst drie generaties omvatten: de ouderen of senioren, de volwassenen en de kinderen. Elk van de drie kampt met haar eigen zorgen want, laat ons eerlijk zijn, de eerste klimaatslachtoffers door hittegolven en andere extreme fenomenen, zullen de ouderen zijn, de volwassenen kijken zowel naar de ouderen als naar de kinderen, zich afvragende wat ze verondersteld worden te doen en de kinderen zien hun toekomst drastisch ingekort in het slechtste scenario. Elk zijn eigen zorgen maar zonder elkaar lukt het niet. We zitten, om de gekende uitdrukking te hanteren, “allemaal in hetzelfde schuitje.
Helaas zitten in dat schuitje ook diegenen die we verkozen hebben om ons te vertegenwoordigen en een beleid uit te stippelen. Alleen stel ik met grote zorg vast dat de tijdschaal van de politiek somtijds (eigenlijk vaak) korter is dan die van één generatie. En dat is veel te kort. Dus wordt dit onvermijdelijk de hamvraag: hoe richten we een maatschappij in met een tijdschaal die generaties kan omvatten? Het zoeken naar antwoorden op die vraag dient te gebeuren door de kinderen, de ouders en zeker ook de ouderen. Al was het maar omdat die laatste groep beschikt over dat uiterst schaars goed dat, economisch gesproken, goud of meer waard moet zijn: wijsheid.
Prof. Em. Dr. Jean Paul Van Bendegem
Vakgroep Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen
Centrum voor Logica en Wetenschapsfilosofie Vrije Universiteit Brussel
Managing Editor “Logique et Analyse“
Op 14 september 2020 verscheen in DM een interview met GvK-ambassadeur Van Bendegem n.a.v. zijn nieuwe boek ‘Grijs, wijs en puber‘. Hieronder een fragment
Reactie toevoegen