In onze reeks Na Glasgow laten we ook graag de jongeren aan het woord. Deze keer zijn dat Jinte en Aïsha, twee vriendinnen die op 23 oktober de Grootouders van Actiegroep Regio Gent toespraken. Dat was kort na de herneming van de ‘schoolstakingen voor het klimaat’, en een week vóór Glasgow, niet erna. Hun bedenkingen passen in deze reeks. Ze laten mooi zien hoe hard de jongeren onze steun nodig hebben en hoezeer ze ernaar hunkeren gehoord te worden. Hun kreten zijn geheel terecht.
Ik ben Aïsha, ik ben 16 jaar, klimaatactiviste en ik ben boos.
- Ik ben boos omdat we al jaren keer op keer op straat komen maar er nog amper iets is veranderd.
- Ik ben boos omdat de politiek niet luistert naar ons. We vragen om verandering en om een ambitieus klimaatbeleid dat er nog stééds niet is.
- Ik ben boos omdat de klimaatcrisis niet serieus wordt genomen en bedrijven uit verschillende sectoren aan greenwashing doen. Ik ben die hypocrisie echt beu.
- Ik ben boos omdat de mensen in derdewereldlanden de gevolgen moeten dragen van de enorme uitstoot van westerse rijke landen, terwijl die ontwikkelingslanden zelf veel minder uitstoten. Het zijn te vaak de mensen die het al het zwaarst hebben in onze maatschappij die nu het hardst getroffen worden. En dan is het natuurlijk makkelijk om als rijke politicus of bedrijfsleider in het westen de voeten te vegen aan de klimaatopwarming.
Ik ben boos, maar ik voel ook hoop!
- Ik heb hoop wanneer ik me verbonden voel met mede-activisten omdat we samen strijden voor een betere toekomst, en als ik zie met hoeveel we zijn. Samen kunnen we voor verandering zorgen.
- Ik heb hoop als ik zie hoe we door jullie generatie gesteund worden in deze strijd.
- Ik heb hoop als ik zie hoe solidair men kan zijn, bijvoorbeeld afgelopen zomer in Wallonië. Want de gevolgen van de klimaatopwarming komen nu ook bij ons steeds vaker voor. Toen ik in Verviers ben gaan helpen heb ik zelf gezien hoe zwaar de mensen het daar kregen. Dat was hartverscheurend om te zien. Dus hoe lang zullen we nog genegeerd worden?
Gisteren [22 oktober] was er opnieuw een wereldwijde schoolstaking voor het klimaat. Het is immers zo belangrijk dat we onze stem laten horen, en zeker nu, omdat over 8 dagen de COP26 van start gaat in Glasgow, waar alle wereldleiders bijeenkomen om plannen te maken voor een klimaatbeleid. In de herfstvakantie ga ik daar ook naartoe om deel te nemen aan de grote betoging. De COP is een cruciaal moment waar we de kans moeten grijpen om druk te zetten op de regeringen die grote beslissingen nemen.
En betogen is echt iets waar ik zo veel energie uit haal. Het geeft me een gevoel van verbondenheid en motiveert me om te blijven streven naar een betere, leefbare toekomst. Uit de geschiedenis is ook al veel gebleken dat protest een enorme impact kan hebben dus daarom vind ik het zo belangrijk om zo veel mogelijk op straat te komen.
foto © Marc Cabus
Ik hou ervan om vermoeid thuis te komen vanuit Brussel met een hese stem en voeten die pijn doen, want het meest van al voel ik me dan voldaan omdat ik het gevoel heb dat ik iets heb kunnen doen.
Hallo, Ik ben Jinte, 16 jaar en net als Aïsha klimaatactiviste.
Op 10 oktober (mijn verjaardag) was de eerste klimaatmars sinds corona. Het was een mooi cadeau om daar zoveel volk te zien voor het klimaat. Ik had dit zo hard gemist. Gisteren [22 oktober] was ook de eerste klimaatspijbelactie sinds corona en het deed zoveel deugd om daar terug te staan.
Tijdens corona was het zo frustrerend om de klimaatcrisis op de achtergrond te zien verdwijnen terwijl ik me er elke dag zorgen om maakte. Ik maakte me zorgen om hoe snel de tijd voorbij ging en hoe weinig er werd gedaan. Ik maakte me zorgen om onze toekomst die misschien niet leefbaar zal zijn. Ik maakte me zorgen om de hoeveelheid mensen die nog steeds niet bezig is met het klimaat. En ik maakte me zorgen om zoveel meer.
Die zorgen kon ik niet meer tonen en delen met anderen door met iedereen samen op straat te komen. Heel veel jongeren zaten alleen met al die klimaatpiekers en dat was enorm moeilijk. Weten dat er een nog grotere crisis is dan de coronacrisis die niet zal wachten tot we eindelijk tijd hebben om hem aan te pakken. Ik was en ben nog steeds elke dag bezig bewust om te gaan met de klimaatcrisis. Ik koop mijn kleren tweedehands, ik wil geen vliegtuigreizen maken en ik eet sinds een paar jaar geen vlees meer, wat een grote opoffering is voor mij omdat ik eigenlijk echt graag vlees eet.
Het is super belangrijk om individueel bezig te zijn met de klimaatopwarming maar alleen daarmee gaan we het probleem niet kunnen oplossen. 100 bedrijven zijn verantwoordelijk voor meer dan 70% van de wereldwijde uitstoot en daar hebben wij als individu niet echt veel mee te maken. Wij willen onze levensstijl aanpassen, maar te weten dat we aan die 70% weinig kunnen doen is zo frustrerend! Daarom is het echt belangrijk om massaal op straat te komen want wat wij niet kunnen oplossen moet de politiek doen. Als wij niet op straat komen om te tonen hoe belangrijk deze crisis is zal de politiek zich er zeker niet druk om maken.
Er wordt ons wel veel beloofd maar we hebben nog maar heel weinig actie gezien terwijl de gevolgen van de opwarming van de aarde nu ook in ons eigen land heel duidelijk werden afgelopen zomer. De tijd dringt echt en als we willen voorkomen dat deze gevolgen regelmatig en veel heviger zullen voorkomen moet er nu echt actie ondernomen worden. Het is dus belangrijk dat we samen blijven betogen en de politiek blijven onder druk zetten totdat ze hun beloftes waarmaken.
Ben Weyts mag wel zeggen hoe een slecht idee het is om weer te beginnen spijbelen maar waarom op school werken voor een toekomst die toch niet leefbaar zal zijn als we er nu niets aan doen!
Het is zo leuk om op die klimaatmarsen te zien dat je er niet alleen voor staat maar dat leeftijdsgenoten en niet-leeftijdsgenoten zich ook druk maken om de toekomst. Ik ben opgelucht dat heel het coronagedoe een beetje gaat liggen en dat we ons opnieuw massaal kunnen bezighouden met een veel belangrijkere crisis. We kunnen eindelijk weer de politiek onder druk zetten door aan te tonen hoe ongerust en boos we zijn.
Ik zou ook nog even de Grootouders voor Klimaat willen bedanken om elke keer weer samen met ons op straat te komen en om ons te blijven steunen in de strijd naar een betere toekomst. Jullie inzet betekent enorm veel voor ons.
Aïsha en Jinte, 23 oktober 2021
Spaanse Gouverneurswoning, Gent
Illustratie bovenaan: ‘Pas op kritische jongeren’ in de klimaatmars 24 oktober 2019 © GvhK/LiesbetCroughs
Bekijk ook de kreten van deze jongeren:
Marian (14)
Dries (18)
Reactie toevoegen