Marita de Sterck is antropologe, jeugdauteur én grootmoeder. Ze heeft ruim 50 boeken gepubliceerd, waaronder bundels met volksverhalen uit diverse culturen en romans waarin de natuur een grote rol speelt. Haar recente roman ‘Duivelskruid’ speelt op de Kalmthoutse heide, het biotoop van haar jeugd.
‘Zonder woud geen mensen,’ noteerde ik bij de Ticuna-Indianen toen ik research deed naar hun groeirituelen. ‘Zonder woud geen vruchtbaarheid, energie en kracht.’ De Ticuna verbruiken het Amazonewoud met mate. Met het oog op de volgende generaties willen ze het niet verslinden. Grootouders nemen hun kleinkinderen al vroeg mee op tocht, om ze al doende — op zoek naar vruchten en noten — dat respect bij te brengen. Ook hun groeirituelen en verhalen zijn doordrongen van hun verlangen om te mogen voortbestaan in eigenheid, in respectvolle dialoog met hun leefomgeving.
Niet alleen het voortbestaan ‘in eigenheid’ van de Ticuna wordt bedreigd. Met de biologische diversiteit van vele biotopen ligt ook de rituele en narratieve rijkdom van vele cultuurgroepen onder vuur, doorgaans niet als gevolg van eigen winstbejag of eigen nonchalance, maar van mondiale onrechtvaardigheid.
Die boodschap bracht ook de Kayapo-milieuactivist Raoni Metuktire, toen hij de klimaatjongeren in Brussel toesprak tijdens de mars van Youth for Climate in mei 2019.
Niet alleen in het Amazonewoud loeit momenteel een nooit eerder geziene vuurzee. Wat de leefbare toekomst van de volgende generaties betreft komt ‘horen, zien en zwijgen’ wellicht meer dan ooit neer op een daad van passieve agressie.
Daarom wil ik als moeder en grootmoeder, als antropoloog en jeugdauteur graag mijn volle steun geven aan de Grootouders voor het Klimaat en aan de Klimaatjongeren die onze generatie een spiegel voorhouden.
Marita de Sterck
Foto: © Koen Broos
Reactie toevoegen