Alledaags activisme is absoluut nodig om hoopvol te kunnen blijven over de transitie waarvoor we staan, om van onrust naar daadkracht te gaan. Jan Stel is enthousiast over het werk van Chris Julien, behalve dan over de term ‘klimaattijdperk’. Waarom? Lees maar!
Kan een rechter klimaatactivisten zwaar sanctioneren voor vreedzame acties tegen het op de lange baan schuiven van noodzakelijk klimaatbeleid door overheden? Of is burgerlijke ongehoorzaamheid een noodzakelijk signaal aan overheden die hun verantwoordelijkheid ontwijken?
Het is tegenwoordig niet zo moeilijk om depressief te worden van de wereld om je heen. Politici en CEO’s van grote internationale bedrijven, die respectievelijk de grote problemen van deze tijd niet oplossen of alleen maar woekerwinsten willen maken, veroorzaken frustratie vanwege het onrecht dat ze in stand houden. Het IPCC-syntheserapport, dat zowel een kans schetst, als er werkelijk daadkrachtig wordt ingegrepen, als een totaal andere, te warme wereld dan nu, kan – begrijpelijkerwijze – tot klimaatangst leiden. Toch zijn er positieve signalen, want de jeugd heeft wel degelijk de toekomst. Dat wordt in dit blog toegelicht aan de hand van een paar voorbeelden. De jeugd heeft niet alleen de toekomst maar is ook die toekomst.
