Daar stonden we dan in onze zondagse kleren, op het podium: zeven vrijwilligers en drie ambassadeurs van Grootouders voor het Klimaat die de Ultima van de Vlaamse Cultuur in de categorie sociaal-cultureel volwassenenwerk in ontvangst mochten nemen.
Die prijs is niet niks. We zijn er nog beduusd van dat de Vlaamse Gemeenschap ons zo’n waardering geeft. We weten wel, het was een jury die ons koos, niet alle ministers in conclaaf bijeen, maar toch. Waarvoor onze oprechte dank. Het zal ons sterken om kritisch en alert te blijven, ook voor onze Vlaamse Regering want, zoals wel meer beleidsniveaus, schiet ze schromelijk te kort in haar zorgplicht, met name voor de komende generaties.
Daar stonden we dan, geschminkt en wel, met ons tienen op dat podium met in de zaal nog eens tien vrijwilligers en ambassadeurs in hun wit hesje. Blij voor ons en blij namens u, de tientallen dagelijkse vrijwilligers, de meer dan honderd ambassadeurs, de duizenden actieve leden, de tienduizenden sympathisanten, de honderduizenden medestanders. Meer nog, deze prijs zien we als een erkenning voor de brede klimaatbeweging. We dragen hem op aan al die bewegingen en initiatieven, zowel lokaal bij ons als internationaal, aan iedereen die op zijn of haar manier meewerkt aan een leefbare wereld voor de generaties na ons.
De toekenning van deze Ultima is voor de Grootouders een stimulans om met nog meer enthousiasme en verbetenheid door te gaan.
We kunnen met het klimaat niet wachten,
want het klimaat zal niet wachten
Daar stonden we dan op dat podium, terwijl de klimaatcrisis zich ondertussen al goed laat voelen, ook in onze streken. Wat is dan zo’n prijs? De rapporten van het IPCC (het adviesorgaan van de VN dat de politiek adviseert over de klimaatcrisis) worden alsmaar scherper en ze documenteren de acute urgentie waarin we ons nu bevinden. Verder uitstel is schandelijk onverantwoord. Een duurzame en rechtvaardige samenleving is nog mogelijk als we nu alle zeilen bijzetten. Natuurlijk gaat het over reductie van de CO2-uitstoot, over de biodiversiteit en respect voor de ecologische grenzen van de planeet, maar het gaat vooral over een veilig, gezond en gelukkig leven voor iedereen, ook de economisch zwakkeren, bij ons en in het Zuiden, later en nu.
Daar staan we dan, met de samenleving, op een ongelooflijk keerpunt. Voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid maakt een generatie, ónze generatie, het bewust mee dat ze de existentiële leefomgeving van hun nakomelingen bepaalt. Het ziet er zelfs naar uit dat wij, de ouderen, de overschrijding van 1,5°C nog nét zullen meemaken, maar voor de jongeren is dat pas het begin van de ellende. Misschien kan dat inzicht de samenleving uit haar lethargie schudden – of anders moet de klimaatbeweging het doen. Senioren kunnen en moeten daar een belangrijke rol in spelen. Dat is het keerpunt waar de Grootouders zich zelf voelen staan.
De uitreiking van de Ultima zelf, gesymboliseerd door een beeldje van kunstenaar Philip Aguire y Otegui, vond op 10 mei plaats tijdens een tv-show in De Singel in Antwerpen. Daarover en over de context leest u meer in de geïnspireerde blog van Jan Stel. Wat later in de show zagen we nog hoe de Ultima voor Algemene Culturele Verdienste postuum werd toegekend aan Reinhilde Decleir. Tutti Fratelli (háár amateur-toneelgezelschap) zongen een ode die iedereen bij de keel greep. Ons nog wat meer, want Reinhilde was onze eerste ambassadeur. Ze zal dat altijd blijven.
PS. Wie zich aangesproken voelt, is zeer welkom op onze Inspiratiedag in het Vlaams Parlement, waar we het traject verkennen dat de Grootouders nu moeten lopen.
- Over de uitreiking, de show en nog veel meer, schreef Jan Stel een zeer lezenswaardige blog: Laat ons een bloem
- De perstekst van de Grootouders kun je hier vinden
- Het juryrapport vind je op de website van de Ultimas
- De volledige show van de Ultimas-uitreiking kun je herbekijken op vrtnu. De passage met de Grootouders start op 01:05:10.
Reactie toevoegen