Zorg dragen voor het klimaat kan en moet mensen verbinden. Maar wat Anuna en haar vriendinnen op Pukkelpop overkwam is iets heel anders, dat is haten en op geweld aansturen.
De Grootouders voor het Klimaat keuren haat, geweld en bedreiging ten diepste af. We zijn blij met de vele steunbetuigingen voor Anuna en haar vriendinnen via onze facebookpagina. We roepen op tot verbinding, samen met Anuna’s moeder, Katrien, die ons volgend bericht stuurde.
Het was inderdaad een heel moeilijke dag voor ons gisteren. Het is de eerste keer dat het online pesten wordt vertaald in echt fysieke dreiging en geweld en het heeft een heel diepe indruk op ons gemaakt. De vriendinnen van Anuna hebben zich als echte helden gedragen en gelukkig hebben die gasten Anuna dus niet kunnen vinden, maar wat als dat wel was gebeurd….
Als gezin krijgen we nu al een half jaar een niet aflatende stroom haat over ons. Dat gaat van kleine zaken zoals de hondendrol die gisteren op onze oprit werd gelegd, tot dagelijkse pestberichten op alle mogelijke sociale media, maar dit incident op Pukkelpop heeft duidelijk weer een nieuwe grens overschreden.
Haten is voor Losers en uiteindelijk zullen ze zich hun boe-geroep beklagen, maar op korte termijn kan dit zo schadelijk zijn in een samenleving die al zo vreselijk gepolariseerd is.
In ieder geval, heel erg bedankt voor jullie steun en ook wij geven het zeker niet op. Ik denk dat we dit inderdaad moeten bekijken als Greta doet: het feit dat de tegenstand zo groot is, betekent dat ze ons als een echte dreiging zien. Dat wil zeggen dat we goed bezig zijn.
Maar voorlopig is het mij ook onduidelijk hoe we terug kunnen werken aan de versterking van de sociale lijm in onze samenleving en verbindend worden in plaats van polariserend. Wij hadden zo gehoopt dat klimaat een thema zou zijn dat iedereen kan aanspreken en iets wat ons als land, als werelddeel en als mensheid terug doet samenwerken, maar niets is minder waar. De kracht van de beweging – en dat werd ons door zoveel mensen gezegd deze zomer – is het feit dat ze a-politiek is gebleven en het is dus niet omdat extreem rechts ons in een extreem links hoekje wil duwen, dat wij daar zelf ook moeten gaan staan. Ik blijf dus zelf geloven in verbinding en samenwerking tussen alle mensen van dit land om een oplossing te vinden voor de dringende problemen die hier zijn, maar ik merk ook wel dat dit niet de teneur van veel andere mensen is, die hopen op haat.
De waarheid is echter aan onze zijde (spijtig genoeg) en dat is waarom onze beweging nooit geweld zal moeten gebruiken. We moeten gewoon de waarheid rustig en kalm blijven herhalen en uiteindelijk wint die altijd. Dat maakt de extreem rechtse zijde zo bang voor ons.
In ieder geval, de weg mag dan nog lang zijn, onze schoenen zijn nog niet versleten. We gaan gewoon door, stap voor stap.
En weten dat al die grootouders meelopen, dàt is voor mij het mooiste geschenk dat ik dit jaar heb gekregen. Ik zie Hugo daar nog staan die allereerste keer op dat Europa plein en geloof me, als moeder bewoog me dat tot tranen want ik wist dat ik niet alleen was. Jullie groep doorheen al die maanden zien groeien, was voor mij telkens van enorme betekenis. Anuna en ik voelen ons gedragen door zoveel handen en dat geeft de kracht om boven het maaiveld uit te steken.
Warme groet, Katrien
Reactie toevoegen