Klimaatspijbelen is geen spijbelen

Onder de kop “Brief van de dag: Waarom Ben Weyts fout zit” verscheen in De Standaard een opinie van Bertin Sanders.

Bertin, zelf een Grootouder voor het Klimaat, neemt het op voor de klimaatspijbelaars en kadert hun acties in de traditie van repetitief spijbelen voor de goede zaak, die al minstens dateert van 1968 (Leuven Vlaams).

Hieronder zijn brief.

---

Waarom Ben Weyts fout zit

Bertin Sanders
Vader en grootvader, lid van vzw Grootouders voor het Klimaat

Op vraag van zijn partijgenoot Koen Daniëls maakt minister van Onder­wijs Ben Weyts (N-VA) de richtlijnen rond afwezigheden in het secundair onderwijs strenger. Klimaatspijbelaars krijgen de wind van voren.

Daniëls vraagt huisartsen dan weer om geen doktersattesten te schrijven voor klimaat­spijbelaars. Gebeurde dat dan? Hij staaft die gratuite bewering niet. Logisch, ze raakt kant noch wal. Deze jonge mensen zijn sterk gedocumenteerd en strijden met open vizier. Ze bedotten niemand. Ook zichzelf niet. Gezwaai met doktersbriefjes is niet aan de orde. Deze jongeren hebben een geweten. Ze documenteren en informeren zich bij specialisten, wetenschappers en klimatologen. Ze gaan het gesprek aan met hun ouders, hun leerkrachten en de school­directie. Ze steken de hand uit naar klimaatontkenners, sceptici en poli­tici. Maar Daniëls en Weyts klappen de schoolpoort dicht en gaan het debat uit de weg. Zwijg, kleine.

Ja, het klopt dat een groep jongeren leerachterstand oploopt. Zij kampen met persoonlijke moeilijkheden, zijn schoolmoe, zetten hun studies, hun diploma en hun toekomst op het spel. Dat is een majeur maatschappelijk probleem, al tientallen jaren. Hopelijk slaagt Weyts waar zijn voorgangers niet slaagden en krijgt hij hen op de rails. Maar de minister slaat de bal mis wanneer hij klimaatjongeren in dezelfde hoek duwt. Zij maken afspraken met de vakleerkracht en halen de gemiste lessen in. Ze raken niet achterop. Geen kennisverlies, geen verloren studiejaren.

Vlaanderen heeft een geschiedenis van een halve eeuw als het op repetitief spijbelen voor de goede zaak aankomt. Wil Weyts het echt op de spits drijven? Zal hij een democratisch mensenrecht, ook voor jongeren, verbieden of onmogelijk maken? Vergeet hij gemakshalve wat in Vlaanderen al vijftig jaar gebeurt? Anno 1973 stuurde Paul Vanden Boeynants militairen naar scholen om jonge manifestanten binnen te houden. Weyts is nog jong genoeg om te beseffen dat een verbod de jeugd nooit heeft tegengehouden. Integendeel.