Een klimaatbeleid is voor mij een kwaliteitsbeleid.
Dat er een klimaatprobleem is mag duidelijk zijn. Duizenden wetenschappers roepen al jaren op om daar tijdig iets aan te doen. Voor mij is dat evident, ik zie het elke dag. De waterstand van de Maas is zorgwekkend, de droogte doet sparren in de buurt afsterven. …
Mijn vrouw en ik hebben 2 zonen en – dankzij 2 leuke vrouwen – 7 kleinkinderen. De oudste is 10, de jongste 1 jaar. Dat betekent dat die kleintjes resp. 41 en 32 zijn in 2050. Wat voor politici veraf lijkt – 2050 – is voor ons “morgen”. Dan staan die 7 leukerds aan de drempel van hun leven.
En dan is het evident dat ik die kinderen iets beters wil nalaten dan een verschroeide aarde, een verwrongen wereldorde en een torenhoge factuur. Je maakt je toch geen zorgen om hun gezonde voeding, lichaamsbeweging en schoolrapporten om ze even later naar de woestijn te sturen.
En waarom?
De grote drogreden in Vlaanderen is dat een klimaatbeleid neerkomt op kwaliteitsverlies en onaanvaardbare kosten. Het tegendeel is waar. Voor mij staat minder overbodig autogebruik, centrum-wonen, aangename publieke ruimte, vergroening van onze omgeving, minder en schoner energieverbruik, …immers voor kwaliteit. En dat hoeft/mag niet uitgesteld te worden. Wat is leuker dan dat mijn kleinkinderen nu al zelfstandig naar school kunnen fietsen, samen spelen met vriendjes in een groene buurt, …? Dat hun ouders – onze kinderen – daardoor een auto kunnen uitsparen en een lagere energiefactuur moeten betalen is dan mooi meegenomen.
Beleidsmatig vraagt dit het herzien van een aantal mechanismen die een gezond beleid in de weg staan: subsidiëring van woon- en verplaatsingsvormen die op termijn onbetaalbaar en sociaal onrechtvaardig zijn. (salaris-wagens, woonbonus, fiscaliteit die perifeer wonen ondersteunt, infrastructuurkosten die verdoken worden uitgesmeerd over alle burgers, …)
Hugo De Ridder – toen een tachtiger – schreef enkele jaren geleden in een dS-generatiedossier: “Wij zijn de generatie van de doorgeschoven facturen”. Hij was van de generatie van mijn ouders. Ik wil echt niet dat mijn (klein-)kinderen dat over mijn generatie ook moeten zeggen.
Willy Miermans
Prof. em. UHasselt Mobiliteitswetenschappen/ Architectuur Maaseik, Juli 2019
De sparren zijn gestorven door de letterzetten en niet door de droogte.
He watertekort wordt mee veroorzaakt omdat we met te veel op een kleine oppervlakte leven. Een ruim nageslacht is bedenkelijk in deze. Geboortebeperking dringt zich op!
Helemaal akkoord met de noodzaak aan geboortebeperking WERELDWIJD! Dat hoorde ik al in de jaren 50 met klem zeggen door wetenschappers en filosofen. Moeder Aarde kan haar groeiende bevolking niet voeden, en zeker niet het minimaal comfort geven waarop iedereen recht zou moeten hebben.
Geachte Willy ,
Mijn schoonmoeder is nu 87 j ,in het jaar 33 of 34 was het ontzettend warm vanaf mei ,op blote voeten was haast niet mogelijk door verbranding .
En iets heel anders, over dode hoekongevallen met vrachtwagens, geen enkele slaat aan een kruispunt in aan meer of 30 ,over het algemeen stapvoets, ofwel moet je hem willen omleggen, je ziet er aan dat je niet veel ervaring hebt in het verkeer